Γεώργιος Σακοράφας

ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ Ο υπερθυρεοειδισμός (ΗΤ) κατά τη διάρκεια της κύησης αντιμετωπίζεται συνήθως με τη χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων ( ATDs ), που όμως συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συγγενών ανωμαλιών, και ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται μεθιμαζόλη (ΜΜΙ) κατά τη διάρκεια της 6 ης – 10 ης εβδομάδας. Στις ανωμαλίες αυτές περιγράφονται οι δυσμορφίες του προσώπου, η απλασία δέρματος, η ατρησία οισοφάγου / πρωκτού, τα ελλείμματα του κοιλιακού τοιχώματος, η ομφαλοκήλη, τα ελλείμματα του μεσοκοιλιακού διαφράγματος κλπ. Η συχνότητα των εμβρυικών αυτών ανωμαλιών είναι ανάλογη και όταν χρησιμοποιείται η προπυλοθειουρακίνη ( PTU ), η βαρύτητά τους όμως είναι συνήθως μικρότερη (κυρίως κύστεις προσώπου και τραχήλου και ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος, ιδιαίτερα σε άρρενες). Η προπρανολόλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της κύησης αν χρειαστεί, η επί μακρόν όμως χορήγησή της θα πρέπει να αποφεύγεται καθώς μπορεί να προκαλέσει καθυ...

HYPERTHYROIDISM DURING PREGNANCY Hyperthyroidism (HT) during pregnancy is usually treated using antithyroid drugs (ATDs). However, ATDs use during pregnancy is associated with an increased risk for the development of birth defects, especially when methimazole (MMI) is used during gestational weeks 6 – 10 and include dysmorphic faces, aplasia cutis, choanal or esophageal atresia, abdominal wall defects, umbilical hernia, ventricular septal defects etc. The prevalence of birth defects is the same with propylthiouracil (PTU), but the spectrum of these defects is less severe (primarily face and neck cysts and urinary tract abnormalities, especially in males). Propranolol can be used during pregnancy if required; however, long-term treatment should be avoided since may cause intrauterine growth retardation, fetal bradycardia and neonatal hypoglycemia. Thyroidectomy during pregnancy for the management of hyperthyroidism may be required in selected cases (such as allergy or fear to use...

ΔΙΗΘΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΧΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ Η διήθηση της τραχείας στον διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς ( DTC , θηλώδη και θυλακιώδη καρκίνο) επιδεινώνει δραματικά την πρόγνωση. Οι μισές από τις περιπτώσεις DTC με θανατηφόρα έκβαση αποδίδονται σε διήθηση / απόφραξη της τραχείας. Στο παρελθόν, η παρηγορική επέμβαση (συνήθως με ‘ξύρισμα’ [‘ shaving ’] του καρκίνου από την τραχεία), σε συνδυασμό με τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο μετεγχειρητικά, ήταν η μόνη χειρουργική επιλογή σε αυτές τις περιπτώσεις, συνδυαζόταν όμως με αυξημένα ποσοστά τοπικής υποτροπής. Οι πρόσφατες εξελίξεις στην χειρουργική της τραχείας επιτρέπουν την εκτέλεση τμηματικής εκτομής της τραχείας με αποκατάσταση της συνέχειας με τελικοτελική αναστόμωση σε επιλεγμένους ασθενείς. Σήμερα, η ριζική εκτομή της τοπικοπεριοχικής νόσου, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη εκτομή του διηθημένου τμήματος της τραχείας και αναστόμωση είναι η θεραπεία εκλογής στην αντιμετώπιση του DTC με διήθηση της τραχείας...

TRACHEAL INVASION IN DIFFERENTIATED THYROID CANCER Tracheal invasion by well-differentiated thyroid cancer (DTC), usually in cases of locoregional recurrence, severely aggravates prognosis. Half of the fatal cases of DTC is caused by tracheal invasion/obstruction. In the past, palliative surgery (usually ‘shaving’ the tumor off the tracheal wall) was the only surgical treatment option in these cases, but it was associated with high recurrence rates. Recent advances in tracheal surgery allow local resection of the trachea with primary anastomosis in selected patients. Currently, radical resection of locoregional disease with concomitant tracheal resection and primary anastomosis is the surgical treatment of choice for the management of DTC with tracheal infiltration when there is mucosal invasion. In contrast, when the tumor is confined to the tracheal wall, the technique of ‘shaving’ the tumor off the trachea should be preferred. Prognosis is these cases is more favorable. Accur...

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ / ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Η θεραπεία εξαρτάται από τις προτιμήσεις της ασθενούς, από τη βαρύτητα του υπερθυρεοειδισμού και τον χρονικό σχεδιασμό της επιθυμητής εγκυμοσύνης. Η εγκυμοσύνη θα πρέπει να αποφεύγεται όσο είναι αρρύθμιστος ο υπερθυρεοειδισμός. Τα ακόλουθα θέματα όσον αφορά την επιλογή της θεραπευτικής αντιμετώπισης θα πρέπει να συζητηθούν με την ασθενή: ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ (ΑΝΤΙΘΥΡΕΟΕΙΔΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ, ATD ) Θα πρέπει να γίνει συζήτηση για τις πιθανές βλαβερές επιπτώσεις των ATD στο έμβρυο (συγγενείς ανωμαλίες). Η προπυλοθειουρακίλη ( PTU )   προτιμάται στο πρώτο μισό της κύησης (ιδιαίτερα στο πρώτο 3μηνο) σε σχέση με την μεθιμαζόλη (ΜΜΙ). Η χορήγηση ΜΜΙ στο πρώτο τρίμηνο συνοδεύεται από σχετικά αυξημένο κίνδυνο συγγενών ανωμαλιών (2-4 %) (ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρότερος με την PTU ). Για το λόγο αυτό, στο πρώτο τρίμηνο της κύησης προτιμάται η χορήγηση PTU , ενώ για το υπόλοιπο της κύησης μπορεί ...

MANAGEMENT OF HYPERTHYROIDISM (HT) IN WOMEN PLANNING / WILLING PREGNANCY Management depends on patient’s preference, disease severity, and the timescale for conception. Pregnancy should be avoided until HT is adequately controlled and euthyroidism reached. The following issues should be discussed with the patient: (I) REGARDING MEDICAL MANAGEMENT (antithyroid drugs [ATD]) The potential adverse effects of antithyroid drugs (ATD) on the fetus (birth defects): Methimazole (MMI) administration during the first trimester is associated with a relatively high risk of birth defects (2-4 %, some of them severe). Propylthiouracil (PTU) use in early pregnancy may also result in birth defects, but at a much lower rate. For this reason, PTU is recommended to treat hyperthyroidism during the first trimester of pregnancy and then switch to MMI for the rest of pregnancy (often after 16 weeks of pregnancy). As is the case with all medications during pregnancy, dose of ATD should be limi...

ΠΟΙΑ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ; H αρχική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού συνίσταται στην χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων, με τα οποία επιχειρείται η αποκατάσταση της φυσιολογικής θυρεοειδικής λειτουργίας. Η χειρουργική επέμβαση έχει θέση στις ακόλουθες περιπτώσεις : 1.Δυσκολία ρύθμισης της θυρεοειδικής λειτουργίας με τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα. Στην περίπτωση αυτή η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να γίνεται στη φάση που έχει επιτευχθεί έστω προσωρινή ρύθμιση της θυρεοειδικής λειτουργίας και ο ασθενής είναι ευθυρεοειδικός (“παράθυρο ευκαιρίας» για την επέμβαση) 2. Υπερθυρεοειδισμός σε συνδυασμό με μεγάλου βαθμού βρογχοκήλη (λόγω της οποίας μπορεί να υπάρχουν και πιεστικά φαινόμενα, συνήθως από την τραχεία [δυσκολία στην αναπνοή]) 3.Αλλεργία στα αντιθυρεοειδικά φάρμακα 4.Δυσκολία συνεργασίας του ασθενούς στην αγωγή με αντιθυρεοειδικά φάρμακα 5.Μετρίου ή μεγάλου βαθμού οφθαλμοπάθεια σε ασθενείς που επιθυμούν οριστική λύση ...

INDICATIONS FOR SURGERY IN THE MANAGEMENT OF HYPERTHYROIDISM Surgery in patients with hyperthyroidism should be considered in the presence of: 1.Severe hyperthyroidism and a large goiter (which may cause obstructive pressure symptoms) 2.Allergies or poor compliance on antithyroid drugs 3.Moderate to severe active orbitopathy in patients desiring definitive therapy for their hyperthyroidism 4.Pregnancy and allergy to antithyroid drugs 5.Coexistance of suspicious or malignant thyroid nodule(s) 6.Coexistance of primary hyperparathyroidism 7.When the patient refuse or fear radioiodine therapy (unpopular treatment option in Europe, more used in the US) 8.Presence of hyperfunctioning thyroid nodule (‘toxic adenoma’) 9.Failure to achieve normalization of thyroid function using antithyroid drugs

ΝΟΡΜΟΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΚΗ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΟΡΜΟΝΑΙΜΙΑ ΜΕΤΑ ΕΠΙΤΥΧΗ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ – ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται σε σημαντικό ποσοστό ασθενών που έχουν υποβληθεί σε επιτυχή παραθυροειδεκτομή, που κυμαίνεται ευρέως από 9 % έως 62 %. Θεωρείται ότι εμπλέκονται πολλοί παθογενετικοί μηχανισμοί (όπως έλλειμμα βιταμίνης D , σύνδρομο «πεινασμένου οστού», αντίσταση στην παραθορμόνη κλπ.), με πιο σημαντικό μηχανισμό την αντιρροπιστική απάντηση του οργανισμού στην αποκατάσταση (‘επαναμετάλλωση’) των βλαβών των οστών που έχει προηγηθεί λόγω του υπερπαραθυρεοειδισμού πριν την επέμβαση. Η ‘επαναμετάλλωση’ των οστών παρατηρείται σε διάστημα 1 έως 2 χρόνων μετά την επέμβαση, μπορεί όμως να συνεχιστεί και μέχρι 4 χρόνια μετά την παραθυρεοειδεκτομή. Η αύξηση των επιπέδων ΡΤΗ ορού με φυσιολογικά επίπεδα ασβεστίου ορού είναι ένα παροδικό φαινόμενο, και στις περισσότερες περιπτώσεις υποχωρεί μέσα στους 6 πρώτους μήνες μετά την επέμβαση. Σχεδόν σε όλους τους ασθενείς τα επίπεδα...

NORMOCALCEMIC HYPERPARATHORMONEMIA FOLLOWING SUCCESFUL PARATHYROIDECTOMY- PROGNOSTIC AND CLINICAL SIGNIFICANCE This phenomenon is observed in a significant percentage of patients, ranging widely in the literature (from 9 % to 62 %). Multiple pathogenetic mechanisms are potentially involved (including vitamin D deficiency, hungry bone syndrome, and parathyroid hormone resistance), but a compensatory response to remineralization of cortical bone seems to play the most important role. Remineralization of bone occurs over 1 to 2 years after surgery, but can continue for up to 4 years following parathyroidectomy. The elevation in postoperative PTH levels with normal calcium levels is a transient phenomenon, resolving usually within 6 months of surgery. In most patients, PTH levels will normalize or decrease within the next two years. However, compensatory increases in PTH levels have been documented to persist even for up to 15 years. Patients with normocalcemic parathyroid hormone e...

FINE-NEEDLE ASPIRATION (FNA) CYTOLOGY AND PARATHYROID CANCER FNA should be avoided when parathyroid cancer (PC) is suspected because of the increased potential procedure-related morbidity (bleeding and tumor seeding along the needle tract) and the difficulty in differentiating between benign and malignant parathyroid lesions on FNA cytology. Diagnosis of PC should be suspected in the presence of profound hypercalcemia (> 14 mg/dL) and very high PTH levels (greater than five times the upper limit of normal, usually > 300 pg/mL). About half of patients with PC will present with a hard mass in the neck. Diagnosis of PC is based on clinical manifestations, blood tests, and findings during surgery.

ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ ΜΕ ΛΕΠΤΗ ΒΕΛΟΝΗ ( FNA ) ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΩΝ Η FNA θα πρέπει να αποφεύγεται όταν   υπάρχει υπόνοια καρκίνου παραθυρεοειδών (ΚΠ) λόγω του αυξημένου κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών (αιμορραγία και εμφύτευση καρκινικών κυττάρων στη διαδρομή της βελόνης) αλλά και λόγω της δυσκολίας διάκρισης των καλοήθων παθήσεων των παραθυρεοειδών (αδένωμα, υπερπλασία) από τον ΚΠ στην κυτταρολογική εξέταση του υλικού που λαμβάνεται με την FNA . Θα πρέπει να υποψιάζεται κανείς τον ΚΠ όταν υπάρχει βαριά υπερασβεστιαιμία (> 14 mg / kL ) και πολύ αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης ορού (πάνω από το πενταπλάσιο του ανώτερου φυσιολογικού ορίου, συνήθως > 300 pg / mL ). Περίπου στους μισούς ασθενείς με ΚΠ γίνεται αντιληπτή με την ψηλάφηση μία σκληρή πετρώδους υφής μάζα στον τράχηλο. Η διάγνωση του ΚΠ βασίζεται στο συνδυασμό των ευρημάτων από την κλινική εξέταση, τον εργαστηριακό έλεγχο και των ευρημάτων κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΣ GRAVES ’ Ο καρκίνος θυρεοειδούς εθεωρείτο ότι είναι σπάνιος στους ασθενείς με νόσο Graves (~ 2 %). Μάλιστα η διάγνωση της νόσου Graves εθεωρείτο ότι μπορούσε να καθησυχάσει τον ασθενή ότι δεν πάσχει από καρκίνο θυρεοειδούς. Εντούτοις, στους ασθενείς με νόσο Graves παρατηρούνται συχνά όζοι θυρεοειδούς (με συχνότητα 3-πλάσια σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό) και οι όζοι αυτοί μπορεί να συνδυάζονται με τον κίνδυνο καρκίνου θυρεοειδούς. Με βάση τα δεδομένα που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, φαίνεται ότι ο κίνδυνος καρκίνου θυρεοειδούς στους ασθενείς με νόσο Graves ’ είναι τουλάχιστον διπλάσιος από τον μέχρι τώρα γενικά αποδεκτό ~ 2 %. Είναι προφανές ότι η διάγνωση του καρκίνου θυρεοειδούς στη νόσο Graves ’ έχει τεράστια κλινική σημασία για την επιλογή της σωστής θεραπευτικής αντιμετώπισης, καθώς στις περιπτώσεις αυτές θα απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση.

THYROID CANCER AND GRAVES’ DISEASE Thyroid cancer in patients with Graves’ disease was originally considered to be a rare coexistence (~ 2 %). Graves’ disease classically was considered in the past even as an ‘insurance against thyroid cancer’. However, thyroid nodules are frequently observed in patients with Graves’ disease (prevalence: 3-fold higher compared to the general population) and these nodules may be associated with a risk of thyroid cancer. Currently available data indicate the risk of thyroid cancer is at least double the widely-accepted ~ 2 %. Obviously, the diagnosis of thyroid cancer in Graves’ disease should be taken into consideration in selecting optimal management, since surgical treatment will be required in these cases.

ΕΠΙΜΕΝΟΥΣΑ / ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΑ ΝΟΣΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ( DTC ) – ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ Παρά την εξαιρετική πρόγνωση του DTC , υπολογίζεται ότι σε ένα σημαντικό ποσοστό (έως 20 %) των ασθενών θα διαγνωστεί στη διάρκεια της παρακολούθησης ‘επιμένουσα’ ή ‘υποτροπιάζουσα’ νόσος. Ο όρος ‘υποτροπιάζουσα’ νόσος   αναφέρεται στην εμφάνιση υποτροπής του DTC μετά από ένα διάστημα τουλάχιστον 12 μηνών στη διάρκεια του οποίου ο/η ασθενής ήταν ελεύθερος νόσου. Αντίθετα, ο όρος ‘επιμένουσα’ νόσος αναφέρεται στην παραμονή υπολειμματικής νόσου μετά την αρχική αντιμετώπιση του DTC , η οποία διαγιγνώσκεται μέσα στους πρώτους 12 μήνες. Η επιμένουσα νόσος συνδυάζεται με αυξημένη συχνότητα μακρινών μεταστάσεων σε σύγκριση με την υποτροπιάζουσα νόσο (38 % vs . 17 %). To άρρεν φύλο, η μεγαλύτερη ηλικία, ο θυλακιώδης ιστολογικός τύπος του DTC , το αυξημένο μέγεθος του όγκου (Τ) και η παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων (Ν) αποτελούν ανεξάρτητους προγ...

PERSISTED / RECURRENT DISEASE IN DIFFERENTIATED THYROID CANCER (DTC) – TWO DIFFERENT CONDITIONS WITH DIFFERENT OUCTOMES Despite the excellent prognosis of DTC, it is estimated that a significant percentage of patients (up to 20 %) will have disease events after initial treatment, defined as ‘persistent/residual’ disease. The term ‘recurrent’ disease following treatment of DTC refers to the development of relapse after 12 months disease-free, in contrast to ‘persistent’ disease which is the result of residual lesions after initial treatment. Persistent disease is associated with an increased incidence of distant metastases compared to recurrent disease (38 % vs. 17 %). Male gender, older age, follicular histology, T status, and N status are independently associated with persistent disease. In contrast, only N status is associated with recurrent disease. Persistent disease has a worse prognosis than recurrent disease. For this reason, careful evaluation of the patient during the f...

Ο ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ (ΡΗΡΤ) ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΗΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΕΓΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ Ο ΡΗΡΤ είναι συνήθως (> 80 %) ασυμπτωματικός (και στις έγκυες) και η διάγνωση τίθεται τυχαία με βάση τα αποτελέσματα του εργαστηριακού ελέγχου. Ειδικά εντούτοις κατά τη διάρκεια της κύησης, η διάγνωση μπορεί να διαφύγει ευκολότερα λόγω των φυσιολογικών μεταβολών που συνοδεύουν την κύηση. H υπολευκωματιναιμία, η μεταφορά ασβεστίου μέσω του πλακούντα, ο αυξημένος ρυθμός σπειραματικής διήθησης και η αναστολή (από τα οιστρογόνα) της κινητοποίησης ασβεστίου από τα οστά είναι μηχανισμοί που έχουν σαν αποτέλεσμα την μείωση των επιπέδων ασβεστίου ορού στην έγκυο. Παρά τις διαγνωστικές αυτές δυσκολίες, εντούτοις, η διάγνωση του ΡΗΡΤ στη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα πρέπει να τίθεται έγκαιρα και η νόσος να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά καθώς συνδυάζεται με σημαντική νοσηρότητα τόσο για τη μητέρα (μέχρι 65 %), συμπ...

PRIMARY HYPERPARATHYROIDISM IN PREGNANCY IS POTENTIALLY DANGEROUS AND SHOULD BE PROMPTY DIAGNOSED AND EFFECTIVELY TREATED Primary hyperparathyroidism (PHPT) is commonly (> 80 %) asymptomatic in both the pregnant and the nonpregnant patient. In these patients, PHPT is diagnosed incidentally based on the results of laboratory investigation. Especially during pregnancy, PHPT often goes unrecognized due to the physiological changes of pregnancy. Hypoalbuminemia, calcium transport across the placenta, and an increased glomerular filtration rate all contribute to the appearance of lower serum calcium levels in the pregnant patient. Moreover, there is evidence that estrogen inhibit parathyroid hormone (PTH)-mediated bone resorption, causing a dose-related reduction in serum calcium during pregnancy. However, PHPT during pregnancy should be promptly recognized and appropriately treated, since it is associated with significant maternal complications (maternal morbidity up to 65 %), in...

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ ( HPT ) Η κλινική και εργαστηριακή διερεύνηση έχει κλινική σημασία για τη διαφορική διάγνωση μεταξύ δευτεροπαθούς και τριτοπαθούς HPT , που συνήθως παρατηρούνται σε ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια («νεφρικός HPT »). Πολλοί από τους ασθενείς αυτούς είναι ασυμπτωματικοί και παρουσιάζουν διαταραχές / παθολογικά ευρήματα στον εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο (βλ. Πίνακα). Η διάχυτη υπερπλασία και των τεσσάρων παραθυρεοειδών αδένων είναι το σύνηθες εύρημα στον υπερηχογραφικό έλεγχο, ενώ το σπινθηρογράφημα δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στις περιπτώσεις αυτές. Οι ασθενείς με δευτεροπαθή και τριτοπαθή HPT μπορεί να εμφανίσουν κλινική συμπτωματολογία (πόνος στα οστά, παθολογικά κατάγματα, κνησμό, νεφρολιθίαση, παγκρεατίτιδα, επασβεστώσεις στα μαλακά μόρια ή στα αγγεία, μεταβολές της νοητικής κατάστασης, ψυχολογικές διαταραχές κλπ). Η σωστή διαφοροδιάγνωση του δευτεροπαθ...

CRUCIAL IMPORTANCE OF ACCURATE DIFFERENTIAL DIAGNOSIS BETWEEN SECONDARY AND TERTIARY HYPERPARATHYROIDISM (HPT) Clinical and laboratory investigation to differentiate between secondary and tertiary HPT (typically occurring in patients with chronic renal failure [the so-called “renal HPT]”) has clinical significance. Most of these patients are asymptomatic and will have abnormalities detected by laboratory and imaging investigation (see table). Imaging of the neck will reveal typically four gland hyperplasia. Patients with both diseases may become clinically symptomatic (bone pain/pathologic fractures, pruritus, nephrolithiasis, pancreatitis, soft tissue or vascular calcifications, mental status changes etc). Accurate differential diagnosis of secondary and tertiary HPT is of crucial importance, since management of patients with secondary HPT is predominantly medical (surgery will be required in only 1-2 % of these patients). In contrast, surgery will eventually be required in pati...

ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ 2030: Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΙΟ ΣΥΧΝΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Σήμερα, ο καρκίνος του πνεύμονα, του μαστού, του προστάτη και του παχέος εντέρου αποτελούν τις συνηθέστερες μορφές καρκίνου στις ΗΠΑ και σε αρκετές δυτικές χώρες. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εντούτοις παρουσιάζει μία σημαντική ιδιαιτερότητα, καθώς η επίπτωσή του (‘συχνότητα’) αυξάνεται δραματικά και με ρυθμό ταχύτερο από οποιαδήποτε άλλη κακοήθη πάθηση, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες (μέση ετήσια αύξηση 5.4 % και 6.5 % αντίστοιχα). Σαν αποτέλεσμα, στη διάρκεια της τελευταίας 40ετίας (από τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα) η επίπτωση του καρκίνου του θυρεοειδούς αυξήθηκε περισσότερο από 200 %. Με βάση τα υπάρχοντα επιδημιολογικά δεδομένα, προβλέπεται ότι το 2030 ο καρκίνος του θυρεοειδούς, το μελάνωμα και ο καρκίνος της μήτρας θα ξεπεράσουν τον καρκίνο του παχέος εντέρου όσον αφορά την συχνότητα και θα αποτελούν την τέταρτη, πέμπτη και έκτη, αντίστο...

PROJECTING CANCER INCIDENCE TO 2030; THYROID CANCER IS EXPECTED TO BECOME THE FOURTH MORE COMMON TYPE OF CANCER Currently, lung, breast, prostate and colorectal cancer are considered the most common types of malignant diseases in the USA and in many western countries. Thyroid cancer is notable in that it is increasing dramatically and at a rate faster than any other malignancy in the west in both men and women (5.4 % and 6.5% average annual percentage change, respectively) and its incidence has increased more than 200 % since the 1970s. Based on epidemiologic data, by 2030 thyroid, melanoma, and uterine cancers are projected to surpass colorectal cancer to become the fourth, fi fth, and sixth highest in absolute cases, respectively. Cancer Res 74(11):2913

ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ/ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΦΩΝΗΤΙΚΩΝ ΧΟΡΔΩΝ Η κάκωση του κάτω (παλίνδρομου) λαρυγγικού νεύρου έχει αποτελέσει κεντρικό σημείο συζήτησης στη βιβλιογραφία ως μία από τις πιο σοβαρές επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής, που εκδηλώνεται με διαταραχές της φώνησης στην μετεγχειρητική περίοδο. Η κάκωση στον έξω κλάδου του άνω λαρυγγικού νεύρου μπορεί επίσης να προκαλέσει διαταραχές της φώνησης, που είναι όμως λιγότερο αντιληπτές (κυρίως αδυναμία παραγωγής ήχων υψηλής συχνότητας). Εντούτοις, διαταραχές της φώνησης μπορεί να παρατηρηθούν ακόμη και όταν δεν υπάρχει βλάβη των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων, όπως αυτό φαίνεται από την διατήρηση της φυσιολογικής κινητικότητας των φωνητικών χορδών. Οι διαταραχές της φώνησης στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να οφείλονται σε διάφορους άλλους μηχανισμούς, όπως: Ι.Διαταραχές της κινητικότητας του κρικοθυρεοειδούς μυός (νευρώνεται από τον έξω κλάδο του άνω λαρυγγικού νεύρου) ΙΙ.Άμ...

POST-THYROIDECTOMY/POST-PARATHYROIDECTOMY VOICE CHANGES WITHOUT VOCAL CORD MOTILITY ALTERATIONS Recurrent (inferior) laryngeal nerve injury is widely discussed in the literature as a common cause of dysphonia following thyroid surgery. Injury to the external branch of the superior laryngeal nerve can also cause more subtle alterations of voice, often difficult to assess (such as difficulty to produce high-frequency vocal sounds). However, voice changes may be observed even without alterations of vocal cord motility. Potential causes of voice changes in these cases include: Cricothyroid muscle movement disorder Mucosal damage, hematoma, inflammation or vocal fold laryngeal edema induced by faulty venous or lymphatic drainage or both Surgical trauma with prelaryngeal strap muscle fixation to the laryngotracheal axis, a maneuver that may alter the voice by reducing vertical movements Emotional and behavioral conditions (such as mental stress) may also be involved ...

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ 1.Γυναίκες μεγάλης ηλικίας (μετεμμηνοπαυσιακές) 2.Παρατατεμένο σοβαρό έλλειμμα ασβεστίου ή βιταμίνης D 3.Ειδικές γενετικές μεταβολές, όπως στο σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας, τύπου 1 ή 2Α (ΜΕΝ1 ή ΜΕΝ2Α syndrome ) (στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει διάχυτη προσβολή [υπερπλασία] όλων των παραθυρεοειδών αδένων) 4.Ακτινοθεραπεία κεφαλής/τραχήλου ή θώρακα για κακοήθεις νεοπλασματικές παθήσεις (π.χ. λέμφωμα, καρκίνος μαστού), με έκθεση του τραχήλου στο πεδίο της ακτινοβολίας. Επίσης έκθεση σε αυξημένες δόσεις ακτινοβολίας μετά από πυρηνικές δοκιμές ή πυρηνικά ατυχήματα 5.Θεραπεία με λίθιο (συχνά χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση διπολικής διαταραχής)

RISK FACTORS FOR THE DEVELOPMENT OF PRIMARY HYPERPARATHYROIDISM ·          Postmenopausal woman ·          Prolonged, severe calcium or vitamin D deficiency ·          Specific genetic disorders, such as in Multiple Endocrine Neoplasia syndrome, type 1 or type 2A (MEN1 or MEN2A) (multiple glands are typically affected [diffuse hyperplasia]) ·          Radiation therapy to the head/neck or chest for treatment of cancer, exposing neck to radiation (for example, in patients with lymphoma or breast cancer). Also, exposure to radioactive fallout from nuclear testing or a nuclear disaster. ·          Lithium treatment (often used to treat bipolar disorder)

ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΝΟΡΜΟΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΚΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΠΑΡΑΘΟΡΜΟΝΗΣ ΟΡΟΥ ΜΕΤΑ ΕΠΙΤΥΧΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ Τα επίπεδα παραθορμόνης ορού (ΡΤΗ) παρουσιάζουν αύξηση σε ένα σημαντικό   ποσοστό των ασθενών που έχουν υποβληθεί σε επιτυχή επέμβαση αντιμετώπισης πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Το ποσοστό αυτό κυμαίνεται ευρέως στη διεθνή βιβλιογραφία (από 10 % έως 60 %, στις περισσότερες μελέτες από 25 % έως 35 %). Η επιτυχής έκβαση της παραθυρεοειδεκτομής βασίζεται στη διεγχειρητική μέτρηση των επιπέδων ΡΤΗ ορού, που αξιολογείται σε συνδυασμό με τα ευρήματα κατά τη διάρκεια της επέμβασης (θα πρέπει να είναι σε συμφωνία με τα αποτελέσματα του αξιόπιστου προεγχειρητικού εντοπιστικού ελέγχου) όπως επίσης και με τα αποτελέσματα της ταχείας βιοψίας. Πιθανοί μηχανισμοί που εμπλέκονται στο φαινόμενο αυτό είναι η διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας (μείωση ρυθμού σπειραματικής διήθησης), το έλλειμμα βιταμίνης D , οι διαταραχές τ...

CLINICAL SIGNIFICANCE OF NORMOCALCEMIC PARATHYROID HORMONE ELEVATION FOLLOWING SUCCESSFUL PARATHYROIDECTOMY FOR THE MANAGEMENT OF PRIMARY HYPERPARATHYROIDISM Parathyroid hormone (PTH) remains increased in a significant percentage of patients following successful surgery for primary hyperparathyroidism, ranging from 10 % up to 60 % (25 % to 35 % in most studies). The evaluation of the success of parathyroidectomy is based on intraoperative PTH measurement, in association with intraoperative findings (which should be in accordance with the results of preoperative localization studies), confirmed by the results of frozen section. Potential mechanisms responsible for this phenomenon include impaired renal function (specifically, lower glomerular filtration rates), low 25-OH-vitamin D levels (vitamin D deficiency), higher bone turnover, parathyroid hormone resistance, bone hungry syndrome etc. Postoperative mormocalcemic PTH elevation is also associated with higher preoperative PTH c...

POST-THYROIDECTOMY LARYNGOSPASM MAY BE DUE TO CLINICAL POSTOPERATIVE HYPOCALCEMIA Hypocalcemia is the most common complication following thyroidectomy and is commonly due to parathyroid injury / ischemia or inadvertent (incidental) parathyroidectomy. Hypocalcemia is most often asymptomatic (‘biochemical’) and transient, occurring in up to 80 % of cases, while clinical hypocalcemia is less frequently observed. Less severe clinical hypocalcemia is associated with circumoral numbness, paresthesias of the hands and feet, while in more severe hypocalcemia increased neuromuscular irritability (clinical signs of Chvostek and Trousseau), muscular cramps and laryngospasm may be observed. Hypocalcemia-induced laryngospasm may aggravate the clinical consequences of post-thyroidectomy recurrent laryngeal nerve paresis (which is typically transient and caused by surgical manipulations next to the nerve [traction, use of diathermy etc]). Appropriate management of coexistent hypocalcemia (and ...

Η ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΕΤΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΥΠΟΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚ O Υ ΛΑΡΥΓΓΟΣΠΑΣΜΟΥ Η υποασβεστιαιμία είναι η συνηθέστερη επιπλοκή μετά από θυρεοειδεκτομή και συνήθως οφείλεται σε κάκωση / ισχαιμία των παραθυρεοειδών αδένων ή σε κατά λάθος ( incidental , ‘ accidental ’) παραθυρεοειδεκτομή. Οι περισσότερες περιπτώσεις υποασβεστιαιμίας είναι ασυμπτωματικές και παροδικές, ανιχνεύονται δε μόνο με μέτρηση των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα (‘βιοχημική’ υποασβεστιαιμία). Υποασβεστιαιμία συνοδευόμενη από κλινικές εκδηλώσεις (‘κλινική’ υποασβεστιαιμία) παρατηρείται λιγότερο συχνά. Η ελαφρά κλινική υποασβεστιαιμία συνοδεύεται από αιμωδίες στην περιοχή του προσώπου πέριξ του στόματος (περιστοματική περιοχή) και στις άκρες των δακτύλων των χεριών ή στα πόδια. Η βαρύτερη κλινική υποασβεστιαιμία μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα κατάπτωσης, αυξημένη νευρομυική διεγερσιμότητα (που εκδηλώνεται με τα χαρακτηριστικά κλινικά σημεία Chvostek και Trousseau ), μυικές κρ...