ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ
Ο υπερθυρεοειδισμός (ΗΤ) κατά τη διάρκεια της κύησης
αντιμετωπίζεται συνήθως με τη χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων (ATDs), που όμως συνοδεύεται από
αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συγγενών ανωμαλιών, και ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται
μεθιμαζόλη (ΜΜΙ) κατά τη διάρκεια της 6ης – 10ης
εβδομάδας. Στις ανωμαλίες αυτές περιγράφονται οι δυσμορφίες του προσώπου, η
απλασία δέρματος, η ατρησία οισοφάγου / πρωκτού, τα ελλείμματα του κοιλιακού
τοιχώματος, η ομφαλοκήλη, τα ελλείμματα του μεσοκοιλιακού διαφράγματος κλπ. Η
συχνότητα των εμβρυικών αυτών ανωμαλιών είναι ανάλογη και όταν χρησιμοποιείται
η προπυλοθειουρακίνη (PTU),
η βαρύτητά τους όμως είναι συνήθως μικρότερη (κυρίως κύστεις προσώπου και
τραχήλου και ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος, ιδιαίτερα σε άρρενες). Η
προπρανολόλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της κύησης αν χρειαστεί,
η επί μακρόν όμως χορήγησή της θα πρέπει να αποφεύγεται καθώς μπορεί να
προκαλέσει καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου, όπως επίσης και υπογλυκαιμία
και βραδυκαρδία του εμβρύου. Θυρεοειδεκτομή μπορεί να απαιτηθεί κατά τη
διάρκεια της κύησης σε επιλεγμένες περιπτώσεις (π.χ. μεγάλου βαθμού διόγκωση
του θυρεοειδούς που προκαλεί πιεστικά φαινόμενα [συνήθως επί της τραχείας],
αλλεργία ή φόβος για την χρήση των ATDs, συνύπαρξη κακοήθους όζου [καρκίνου]). Αν απαιτηθεί, η
χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει με ασφάλεια στο 2ο τρίμηνο της κύησης.
Είναι προφανές ότι η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο (περισσότερο διαδεδομένη στις
ΗΠΑ, σπάνια εφαρμόζεται στην Ευρώπη) αντενδείκνυται κατά τη διάρκεια της κύησης,
λόγω της βλαπτικής δράσης της ακτινοβολίας επί του εμβρύου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου