ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΝΟΡΜΟΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΚΗΣ
ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΠΑΡΑΘΟΡΜΟΝΗΣ ΟΡΟΥ ΜΕΤΑ ΕΠΙΤΥΧΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ
ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ
Τα επίπεδα παραθορμόνης ορού (ΡΤΗ) παρουσιάζουν αύξηση σε
ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών που
έχουν υποβληθεί σε επιτυχή επέμβαση αντιμετώπισης πρωτοπαθούς
υπερπαραθυρεοειδισμού. Το ποσοστό αυτό κυμαίνεται ευρέως στη διεθνή
βιβλιογραφία (από 10 % έως 60 %, στις περισσότερες μελέτες από 25 % έως 35 %).
Η επιτυχής έκβαση της παραθυρεοειδεκτομής βασίζεται στη διεγχειρητική μέτρηση των
επιπέδων ΡΤΗ ορού, που αξιολογείται σε συνδυασμό με τα ευρήματα κατά τη
διάρκεια της επέμβασης (θα πρέπει να είναι σε συμφωνία με τα αποτελέσματα του αξιόπιστου
προεγχειρητικού εντοπιστικού ελέγχου) όπως επίσης και με τα αποτελέσματα της ταχείας
βιοψίας. Πιθανοί μηχανισμοί που εμπλέκονται στο φαινόμενο αυτό είναι η
διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας (μείωση ρυθμού σπειραματικής διήθησης), το
έλλειμμα βιταμίνης D, οι
διαταραχές του μεταβολισμού του οστίτη ιστού σαν αποτέλεσμα της μακροχρόνιας
έκθεσής του στα αυξημένα προεγχειρητικά επίπεδα ΡΤΗ, η «αντίσταση» στη δράση της
παραθορμόνης, το σύνδρομο πεινασμένου οστού κλπ. Η πιθανότητα εμφάνισης
νορμοασβεστιαιμικής αύξησης των επιπέδων ΡΤΗ μετά επιτυχή αντιμετώπιση του
πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι μεγαλύτερη στους ασθενείς με υψηλά προεγχειρητικά
επίπεδα ΡΤΗ ορού.
Η εμφάνιση νορμοασβεστιαιμικής αύξησης των επιπέδων ΡΤΗ ορού
μετά την παραθυρεοειδεκτομή δεν αποτελεί ένδειξη αποτυχίας της επέμβασης και
υποτροπής (επανεμφάνισης) του υπερπαραθυρεοειδισμού. Η χορήγηση συμπληρωματικά
βιταμίνης D και
ασβεστίου μπορεί να προσφέρει κάποιο όφελος στις περιπτώσεις αυτές, ενδείκνυται
δε απόλυτα όταν συνυπάρχει έλλειμμα βιταμίνης D.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου