Γεώργιος Σακοράφας

PRIMARY HYPERPARATHRYOIDISM AND PREGNANCY PHPT is not common during pregnancy. Moderate or severe hypercalcemia during pregnancy may, however, expose the mother and the fetus to significant risks. Maternal complications of severe hypercalcemia include hyperemesis, nephrolithiasis or nephrocalcinosis, recurrent urinary tract infection, pancreatitis etc. Complications from the fetus include hypocalcemia and tetany, due to PTH suppression, preterm delivery, low birth weight etc. In interpreting the severity of hypercalcemia, the physician should keep in his/her mind that serum concentration of calcium declines with the evolution of pregnancy, mainly due to significant plasma volume expansion. For this reason, upper normal limit of calcium serum concentration is 9.5 mg/dL during pregnancy. In general, in most cases of asymptomatic or very mild PHPT during pregnancy observation is the preferred treatment option. However, surgery may be required in cases of severe hypercalcemia o...

ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΥΗΣΗ Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός ( PHPT ) δεν είναι συνήθης κατά τη διάρκεια της κύησης. Εντούτοις, η μέτρια ή βαριά υπερασβεστιαιμία κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να εκθέσει τόσο τη μητέρα όσο και το κύημα σε σημαντικούς κινδύνους. Επιπλοκές της βαριάς υπερασβεστιαιμίας στη μητέρα είναι οι έμετοι, η νεφρολιθίαση ή νεφρασβέστωση, οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, η παγκρεατίτιδα κλπ. Επιπλοκές από το κύημα περιλαμβάνουν την υποασβεστιαιμία του εμβρύου, λόγω καταστολής της παραθορμόνης (ΡΤΗ), τον πρόωρο τοκετό, το χαμηλό βάρος γέννησης κλπ Κατά την αξιολόγηση της βαρύτητας της υπερασβεστιαιμίας κατά τη διάρκεια της κύησης θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι τα επίπεδα ασβεστίου ορού μειώνονται όσο εξελίσσεται η κύηση, προφανώς λόγω αραίωσης (καθώς αυξάνεται σημαντικά ο όγκος του πλάσματος στην έγκυο γυναίκα). Για τον λόγο αυτό κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης σαν ανώτερα φυσιολογικά όρια θεωρούνται τα 9.5 mg / dL . Γεν...

ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ ΜΕ ΛΕΠΤΗ ΒΕΛΟΝΗ (FNA) ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΟΖΟ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ? Το υπερηχογράφημα σε συνδυασμό με την κυτταρολογική εξέταση του υλικού που λαμβάνεται με την παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA) ενός όζου θυρεοειδούς είναι σήμερα οι δύο βασικές εξετάσεις στη διερεύνηση του ασθενούς με όζο θυρεοειδούς. Δύο στοιχεία καθορίζουν την ένδειξη FNA: (a) Οι ηχομορφολογικοί χαρακτήρες του όζου (b) Το μέγεθος αυτού Ανάλογα με την πιθανότητα κακοήθειας, διακρίνουμε τις εξής κατηγορίες όζων ανάλογα με τους ηχομορφολογικούς τους χαρακτήρες: ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ Συμπαγής υποηχογενής όζος ή συμπαγές υποηχογενές συστατικό σε ένα μικτό (συμπαγή + κυστικό) όζο σε συνδυασμό με:  Ανώμαλα όρια (διήθηση πέριξ ιστών, μικροοζώδης περιφέρεια)  Μικροαποτιτανώσεις  «Taller than wide» μορφολογία  Επασβέστωση της περιφέρειας του όζου  Εξωθυρεοειδική επέκταση ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ Υποηχογενής συμπαγής όζος με ομ...

ΥΠΕΡΠΛΑΣΙΑ C -ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ – ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ Η υπερπλασία των C -κυττάρων ( CCH , C - cell hyperplasia ) χαρακτηρίζεται από αύξηση του αριθμού των παραθυλακιωδών ( C ) κυττάρων στο θυρεοειδικό παρέγχυμα. Η CCH ταξινομείται σε φυσιολογική (αντιδραστική) και νεοπλαστική. -ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ (ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ) CCH : ΤαΜΤΨ κύτταρα C σε αυτή την περίπτωση δεν παρουσιάζουν κακόηθες δυναμικό. Παρατηρείται σε συνδυασμό με διάφορες άλλες παθήσεις του θυρεοειδούς (συμπεριλαμβανομένου και του διαφοροποιημένου καρκίνου θυρεοειδούς) -ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ CCH : Θεωρείται σαν προκαρκινωματώδης κατάσταση στο φάσμα των αλλοιώσεων που τελικά καταλήγουν στην ανάπτυξη μυελοειδούς καρκίνου θυρεοειδούς ( MTC ). H νεοπλασματική CCH παρατηρείται συνήθως σε ασθενείς με μεταλλάξεις του RET γονιδίου (συχνές σε οικογένειες με κληρονομικό MTC [οικογενές MTC ή MTC στα πλαίσια του συνδρόμου ΜΕΝ2]). Το ενδεχόμενο CCH θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ασθενείς με αύξηση των επιπέδων καλσιτονίνης ορού χωρ...

Incidentally discovered thyroid C-cell hyperplasia; practical significance in clinical practice C-cell hyperplasia (CCH) is characterized by the increased number of C (parafollicular) cells within the thyroid parenchyma.  CCH can be classified as physiologic (reactive) or neoplastic.  ---REACTIVE CCH has no malignant potential and can be observed in association with many other thyroid diseases (including differentiated thyroid cancer) ---NEOPLASTIC CCH should be considered as a preneoplastic stage in the spectrum of C-cell disease, ultimately leading to the development of medullary thyroid cancer (MTC). Neoplastic CCH is commonly observed in patients with germ-line mutations in the RET oncogene (commonly in families with a history of hereditary MTC [familial MTC or MEN2]). CCH should be considered in patients with hypercalcitoninemia without nodular thyroidopathy.  Total thyroidectomy (which is commonly performed for the majority of thyroid diseases) i...

FINDINGS NECESSITATING GENETIC TESTING IN PATIENTS WITH THYROID CANCER. 1.                    Coexistance of numerous (thousands) of polyps in the colon and rectum . a.        Familial adenomatous polyposis (FAP) should be suspected. b.        The risk of papillary thyroid cancer (PTC) is 160 times higher in women with FAP than that in the general population c.         PTC occurs with a frequency about 10 times higher than sporadic PTC. PTC is often bilateral and multifocal. d.        FAP is caused by a germline mutation of the APC gene. 2.                    Coexistance of numerous adenomatous polyps in the colon / rectum in association with extracolonic manifestati...

LOCALIZATION STUDIES; WHAT’S THEIR ROLE FOR THE DIAGNOSIS OF PRIMARY HYPERPARATHYROIDISM? Localization studies should be used for biochemically diagnosed primary hyperparathyroidism (PHPT) to select patients for a minimally invasive (focused) parathyroidectomy and to identify ectopic/supernumerary pathological parathyroid glad(-s), thereby increasing success rates of surgery. Localization studies HAVE NO ROLE in diagnosing PHPT (because of a high rate of false positive results [range: 5-25 %]) and in determining the need for surgery.

ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ: ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ? Οι μελέτες εντοπισμού (υπερηχογράφημα, σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών Tc 99 m - sestamibi scan , αξονική/μαγνητική τομογραφία, SPECT SCAN ) θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε βιοχημικά τεκμηριωμένο πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό (βάσει των αυξημένων επιπέδων ασβεστίου και παραθορμόνης ορού) προκειμένου να επιλεγούν οι κατάλληλοι ασθενείς   για ελάχιστα επεμβατική (‘εστιασμένη’) παραθυρεοειδεκτομή ( minimally invasive [ focused ] parathyroidectomy ) και επίσης για την αναγνώριση τυχόν έκτοπου/υπεράριθμου παθολογικού παραθυρεοειδούς (αυξάνοντας έτσι τα ποσοστά επιτυχίας της επέμβασης). Οι μελέτες εντοπισμού ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ στο να τεθεί η διάγνωση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού λόγω των πιθανών ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων (σε ποσοστό 5 – 25 %) όπως επίσης και στο να τεθεί η ένδειξη χειρουργικής επέμβασης.

Ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό - η αξία των εξετάσεων προεγχειρητικού εντοπισμού

H ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ Στο παρελθόν, η αμφοτερόπλευρη «ερευνητική τραχήλου» ( bilateral neck exploration ) ήταν η επέμβαση εκλογής για την αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού (ΡΗΡΤ). Εντούτοις, οι εξελίξεις στην ιατρική απεικόνιση καθιστούν σήμερα εφικτό τον προεγχειρητικό εντοπισμό του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα για μία ελάχιστα επεμβατική χειρουργική στρατηγική στην αντιμετώπιση του ΡΗΡΤ. Η τακτική αυτή έχει σταδιακά υιοθετηθεί από πολλά κέντρα ενδοκρινικής χειρουργικής. Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού συμβάλλουν στην: -           Μείωση της έκτασης των χειρουργικών χειρισμών/παρασκευών και κατά συνέπεια της έκτασης του ιστικού τραύματος -           Ελαχιστοποίηση της χειρουργικής νοσηρότητας (για τον παραπάνω λόγο) - ...

VALUE OF PREOPERATIVE LOCALIZATION STUDIES IN PRIMARY HYPERPARATHYROIDISM In the past, bilateral neck exploration was the gold standard in the management of primary hyperparathyroidism (PHPT). However, recent advances in imaging currently resulted in accurate localization of the hyperfunctioning parathyroid parenchyma, thereby allowing a minimally invasive approach in the management of PHPT, the so-called focused parathyroidectomy, which has been adopted in many centers of endocrine surgery. Preoperative localization studies: -           Minimize the extent of surgical dissection and therefore of tissue injury -           Minimize surgical morbidity -           Minimize the length of surgical incision, resulting in a better cosmetic result -           Are necessary to identify concurrent t...

ΦΟΡΕΙΣ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΩΝ RET ΓΟΝΙΔΙΟΥ - ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΜΕΝ2 ΧΡΟΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΗΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ Ο κίνδυνος ανάπτυξης μυελοειδούς καρκίνου θυρεοειδούς ( Medullary Thyroid Cancer , MTC ) στο σύνδρομο ΜΕΝ2 εξαρτάται από το είδος της μετάλλαξης του γονιδίου RET (κωδικόνιο). Κάποιες από τις μεταλλάξεις αυτές συνδυάζονται με ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης MTC και για το λόγο αυτό στις περιπτώσεις αυτές ενδείκνυται η εκτέλεση της προφυλακτικής θυρεοειδεκτομής σε πολύ μικρή ηλικία (μέσα στο πρώτο έτος της ζωής). Κάποιες άλλες μεταλλάξεις συνδυάζονται με μικρότερο κίνδυνο (ενδιάμεσο ή μέτριο) κίνδυνο ανάπτυξης MTC και στις περιπτώσεις αυτές η προφυλακτική θυρεοειδεκτομή μπορεί να γίνει σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας (όπως φαίνεται στον πίνακα). Θα πρέπει να τονιστεί ότι το MTC στο σύνδρομο MEN 2 είναι μία κακοήθεια με επιθετική βιολογική συμπεριφορά.

RET MUTATION CARRIERS - MEN2 SYNDROME TIMING OF PROPHYLACTIC THYROIDECTOMY The risk of medullary thyroid cancer development in MEN2 syndrome depends on the type of RET mutation (codon) Some mutations are associated with a very high risk of MTC development and therefore, in these mutation carriers early prophylactic thyroidectomy is recommended. In contrast, other RET mutations are associated with lower risk (intermediate or moderate) for MTC development and in these mutation carriers prophylactic thyroidectomy can be performed later (see Table). It should be emphasized that MTC in MEN2B syndrome is an aggressive malignancy.

PERSISTENT OR RECURRENT HYPERPARATHYROIDISM INDICATIONS FOR SURGERY Persistent or recurrent hyperparathyroidism (HPT) can occur following initial surgery (< 6 months or > 6 months, respectively). Surgery should be considered in these cases. Preoperative localization studies are mandatory in order to increase success rate of reoperation. In these cases, ectopic or supernumerary pathologic parathyroid gland may be present, causing recurrent/persistent HPT. Parathyroid reoperation is more technically demanding and difficult compared to initial parathyroidectomy. Morbidity is also higher and for these reasons criteria for reoperation in patients with recurrent/persistent HPT are more strict than for the initial parathyroidectomy, and includes major complications of HPT, such as: -           Nephrolithiasis -           Osteoporosis -        ...

ΕΠΙΜΕΝΩΝ Ή ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΩΝ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ( ΕΠΑΝ)ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ Ο υποτροπιάζων ή επιμένων υπερπαραθυρεοειδισμός (ΗΡΤ) είναι μία παθολογική κατάσταση που μπορεί να παρατηρηθεί μετά από την αρχική παραθυρεοειδεκτομή (σε διάστημα < 6 μηνών για τον επιμένοντα ΗΡΤ ή > 6 μηνών για τον υποτροπιάζοντα ΗΡΤ). Στις περιπτώσεις αυτές πιθανότατα θα απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση. Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού είναι απαραίτητες σε επιμένοντα/υποτροπιάζοντα ΗΡΤ, προκειμένου να αποφευχθεί η πιθανότητα αποτυχίας της επέμβασης. Στις περιπτώσεις αυτές ενδέχεται να υπάρχει υπεράριθμος ή έκτοπος παθολογικός παραθυρεοειδής αδένας που μπορεί να ευθύνεται για τον επιμένοντα/υποτροπιάζοντα ΗΡΤ. Η επανεπέμβαση θα πρέπει να αναμένεται τεχνικά πιο δύσκολη (λόγω δημιουργίας ουλώδους ιστού στο χειρουργικό πεδίο) και πιο απαιτητική από εγχειρητικής άποψης σε σύγκριση με την αρχική παραθυρεοειδεκτομή. Η νοσηρότητα της επανεπέμβασης είναι επίσης μεγαλύτερη. Για τον λόγο αυτ...

ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ ΜΕ ΛΕΠΤΗ ΒΕΛΟΝΗ (FNA)  ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΟΖΟ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ? Το υπερηχογράφημα σε συνδυασμό με την κυτταρολογική εξέταση του υλικού που λαμβάνεται με την παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA) ενός όζου θυρεοειδούς είναι σήμερα οι δύο βασικές εξετάσεις στη διερεύνηση του ασθενούς με όζο θυρεοειδούς. Δύο στοιχεία καθορίζουν την ένδειξη FNA: (a) Οι ηχομορφολογικοί χαρακτήρες του όζου (b) Το μέγεθος αυτού Ανάλογα με την πιθανότητα κακοήθειας, διακρίνουμε τις εξής κατηγορίες όζων ανάλογα με τους ηχομορφολογικούς τους χαρακτήρες: ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ Συμπαγής υποηχογενής όζος ή συμπαγές υποηχογενές συστατικό σε ένα μικτό (συμπαγή + κυστικό) όζο σε συνδυασμό με:  Ανώμαλα όρια (διήθηση πέριξ ιστών, μικροοζώδης περιφέρεια)  Μικροαποτιτανώσεις  «Taller than wide» μορφολογία  Επασβέστωση της περιφέρειας του όζου  Εξωθυρεοειδική επέκταση ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ Υποηχογενής συμπαγής όζος με ομαλά ...

DIFFERENTIATED THYROID CANCER – DIFFERENCES BETWEEN PEDIATRIC AND ADULT PATIENTS 1.The thyroid parenchyma in children is especially sensitive to irradiation and susceptible to carcinogenesis. 2. The risk of underlying malignancy within a thyroid nodule is higher than in adults (x 4, 22 – 25 % vs. 5 – 10 %) 3.In children, RET/PTC rearrangements are more common (30 – 70 % vs. 10 – 20 %), while activating point mutations in the signal transducing pathway, such as RAS and BRAF mutations, are less frequent (< 10 % vs. 40 – 80 %) 4.Pediatric patients with thyroid cancer present with more advanced disease at the time of diagnosis compared to adult patients, having more frequent: neck lymph node metastases (80 % vs. 20 – 50 %) distant metastases (mainly pulmonary, 9-30 % vs. 2 – 9 %) 5.Despite more extensive disease at the time of diagnosis, pediatric patients have an excellent prognosis, a higher expression of the sodium-iodine supporter (NIS) increasing the degre...

ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ – ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ 1.Το θυρεοειδικό παρέγχυμα στα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην βλαπτική δράση της ακτινοβολίας και στην καρκινογένεση 2.Ο κίνδυνος υποκείμενης κακοήθειας σε έναν όζο θυρεοειδούς είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος στα παιδιά σε σχέση με τους ενήλικες (22 – 25 % vs . 5 – 10 %) 3.Στα παιδιά, οι ανασυνδυασμοί RET / PTC είναι συνηθέστεροι σε σχέση με τους ενήλικες (30 – 70 % vs . 10 – 20 %), ενώ οι RAS / BRAF μεταλλάξεις είναι λιγότερο συχνές (< 10 % vs . 40 – 50 %) 4. Οι παιδιατρικοί ασθενείς έχουν συχνότερα πιο προχωρημένη νόσο όταν τίθεται η διάγνωση, όπως αυτό φαίνεται από την αυξημένη συχνότητα                 Μεταστάσεων στους τραχηλικούς λεμφαδένες (80 % vs . 20 – 50 %)                 Μακρινών μεταστάσεων (κυρίως πνε...

ΚΑΤΑΤΑΞΗΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ – ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ Η ταξινόμηση των παιδιών με διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς (ΔΚΘ) σε ομάδες κινδύνου (χαμηλού, ενδιάμεσου, αυξημενου κινδύνου, όσον αφορά την πιθανότητα υποτροπής της νόσου) έχει προφανή αξία για την αξιολόγηση της πρόγνωσης της νόσου. Επιπλέον όμως έχει ιδιαίτερη σημασία για την επιλογή της καλύτερης δυνατής θεραπείας της νόσου καθώς η «υπερθεραπεία» ( overtreatment ) μπορεί να συνοδεύεται από σοβαρές επιπλοκές, δυνητικά θανατηφόρες. Παρά την εξαιρετική πρόγνωση του ΔΚΘ, ο κίνδυνος θανάτου -αρκετές δεκαετίες αργότερα – στα παιδιά που αντιμετωπίσθηκαν με χορήγηση επικουρικής (μετεγχειρητικής) θεραπείας με ραδιενεργό ιώδιο είναι υψηλότερος σε σύγκριση με τον κίνδυνο θανάτου όπως αυτός εκτιμάται στον γενικό πληθυσμό, κυρίως λόγω της ανάπτυξης άλλων κακοήθων νεοπλασματικών παθήσεων (όπως καρκίνου σιαλογόνων αδένων και λευχαιμιών). Σε μία μελέτη, τα δύο τρίτα των θανάτων αυ...

CLINICAL USEFULNESS OF RISK STRATIFICATION OF CHILDREN WITH DIFFERENTIATED THYROID CANCER In addition to its obvious prognostic value, risk stratification of children with differentiated thyroid cancer (DTC) has important clinical implications regarding selection of optimal treatment. Despite having an excellent prognosis, the risk of death after many decades in children treated with postoperative radioiodine ablation therapy (RIA) is higher than predicted, due to the development of second primary malignancies (mainly cancer of the salivary glands and leukemia). In a study, two thirds of the deaths resulted from these non-thyroidal malignancies during a long-term follow-up (30 – 50 yrs)(*). Three quarters of these patients had received postoperative therapeutic irradiation. This emphasizes the importance of careful selection of pediatric patients for postoperative radioiodine (ablation) therapy. Postoperative radioiodine ablation therapy is not indicated in low-risk pediatric pa...

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ: ΓΙΑΤΙ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΟ ΙΩΔΙΟ ΕΦΟΣΟΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ENA ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΡΕΓΧΥΜΑΤΟΣ? Μετά τη θυρεοειδεκτομή, κατά την οποία επιτυγχάνεται η εκτομή του όγκου και ενδέχεται να παραμείνει ένα υπόλειμμα φυσιολογικού θυρεοειδικού παρεγχύματος η χορήγηση θεραπείας με ραδιενεργό ιώδιο γίνεται (βάσει ενδείξεων) για τους εξής λόγους: - Για την καταστροφή μικροσκοπικών εστιών καρκίνου π ου ενδέχεται να έχουν παραμείνει in situ μετά την επέμβαση (επικουρική θεραπεία) - Για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου ανάπτυξης εκ νέου καρκίνου θυρεοειδούς στο υπόλειμμα, σε ασθενείς υψηλού κινδύνου (π.χ. με ιστορικό ακτινοβολίας στην κεφαλή/τράχηλο, σύνδρομα με γενετική προδιάθεση) - Για την βελτίωση της ειδικότητας των μετρήσεων της θυρεοσφαιρίνης μετεγχειρητικά (χρησιμοποιείται σαν νεοπλασματικός δείκτης) - Για την αύξηση της ευαισθησίας του σπινθηρογραφήματος με Ι-131 για την ανίχνευση υποτροπής της...