Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς σαν τυχαίο εύρημα μετά από λοβεκτομή

H ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ

Στο παρελθόν, η αμφοτερόπλευρη «ερευνητική τραχήλου» (bilateral neck exploration) ήταν η επέμβαση εκλογής για την αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού (ΡΗΡΤ). Εντούτοις, οι εξελίξεις στην ιατρική απεικόνιση καθιστούν σήμερα εφικτό τον προεγχειρητικό εντοπισμό του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα για μία ελάχιστα επεμβατική χειρουργική στρατηγική στην αντιμετώπιση του ΡΗΡΤ. Η τακτική αυτή έχει σταδιακά υιοθετηθεί από πολλά κέντρα ενδοκρινικής χειρουργικής.

Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού συμβάλλουν στην:

-          Μείωση της έκτασης των χειρουργικών χειρισμών/παρασκευών και κατά συνέπεια της έκτασης του ιστικού τραύματος

-          Ελαχιστοποίηση της χειρουργικής νοσηρότητας (για τον παραπάνω λόγο)

-          Μείωση του μήκους της χειρουργικής τομής και κατά συνέπεια στη βελτίωση του αισθητικού αποτελέσματος

-          Διάγνωση συνυπαρχουσών παθήσεων του θυρεοειδούς που μπορεί να αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα με την παραθυρεοειδεκτομή (στον ίδιο χρόνο και μέσω της ίδιας τομής)

-          Ανεύρεση έκτοπου υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος (π.χ. αδενώματος) αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό τα ποσοστά επιτυχίας της χειρουργικής επέμβασης

Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού έχουν ιδιαίτερη σημασία σε περιπτώσεις επίμονου ή υποτροπιάζοντος ΡΗΡΤ ή σε ασθενείς με προηγούμενη επέμβαση στον τράχηλο. Η ίνωση και οι αλλαγές στη θέση των παραθυρεοειδών αδένων λόγω της προηγηθείσης επέμβασης μπορεί να δημιουργήσουν αρκετές δυσχέρειες όσον αφορά την αναγνώριση του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος. Για τους ίδιους λόγους η νοσηρότητα είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς με επιμένοντα ή υποτροπιάζοντα ΡΗΡΤ. Τα ποσοστά επιτυχίας της επαναπέμβασης χωρίς τις μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού είναι μόλις 60 %, όταν όμως η επανεπέμβαση γίνει έχοντας ήδη χρησιμοποιήσει τις μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού τα ποσοστά επιτυχίας αυξάνονται σημαντικά (~ 95 %).

Θα πρέπει τέλος να τονιστεί η σημασία της εμπειρίας του χειρουργού που να αναλάβει την αντιμετώπιση του ασθενούς με ΡΗΡΤ. Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού δεν ‘ακυρώνουν’ την σύσταση οι επεμβάσεις αυτές να γίνονται από εξειδικευμένους και έμπειρους χειρουργούς ενδοκρινών αδένων. Σημασία έχει επίσης και η εμπειρία του ακτινολόγου που θα εκτελέσει τις εξετάσεις προεγχειρητικού εντοπισμού (ισχύει ιδιαίτερα για το υπερηχογράφημα τραχήλου).