Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς σαν τυχαίο εύρημα μετά από λοβεκτομή

ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

Σήμερα γνωρίζουμε πολλά για τον ρόλο της ακτινοβολίας στην αιτιοπαθογένεια των όζων και κυρίως του καρκίνου θυρεοειδούς. Η ακτινοβολία κεφαλής – τραχήλου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου θυρεοειδούς. Αντίθετα, η συσχέτιση ακτινοβολίας με τον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό (ΡΗΡΤ, primary hyperparathyroidism) είναι λιγότερο γνωστή. Σύμφωνα με τα  υπάρχοντα δεδομένα, η έκθεση σε ακτινοβολία κεφαλής – τραχήλου αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης ΡΗΡΤ. Το μεσοδιάστημα από την έκθεση στην ακτινοβολία μέχρι την ανάπτυξη ΡΗΡΤ κυμαίνεται από 20 έως 40 χρόνια. Η αιτιοπαθογενετική σχέση ακτινοβολίας και ΡΗΡΤ έχει παρατηρηθεί σε πληθυσμούς που έχουν εκτεθεί σε ακτινοβολία από το περιβάλλον (π.χ. επιζήσαντες μετά την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα ή το ατύχημα στο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στο Chernobyl), όπως επίσης και σε άτομα που έχουν εκτεθεί σε ακτινοβολία για την αντιμετώπιση διαφόρων καλοήθων και κακοήθων παθήσεων κεφαλής και τραχήλου. Ο σχετικός κίνδυνος για την ανάπτυξη ΡΗΡΤ μετά από έκθεση σε ακτινοβολία εξαρτάται από την δόση της ακτινοβολίας (σχετικός κίνδυνος = 5 – 10 σε 1 Gy). Η πιθανότητα ανάπτυξης ΡΗΡΤ με αυτή τη δόση είναι χαμηλός (1 % στα 35 χρόνια και 5 % στα 50 χρόνια). Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, που έχει πρακτική σημασία για την χειρουργική αντιμετώπιση του ΡΗΡΤ, είναι ότι η ακτινοβολία δεν αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης διάχυτης υπερπλασίας των παραθυρεοειδών σε σχέση με το μονήρες αδένωμα. Για το λόγο αυτό, και στους ασθενείς με ΡΗΡΤ και ιστορικό έκθεσης σε ακτινοβολία κεφαλής -τραχήλου μπορεί να εφαρμοστεί η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή (και όχι η κλασική ερευνητική τραχήλου).

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΟΣΤΟΣ - ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ?
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΩΝ
ΑΡΘΡΑ
VIDEOS