ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ - Εικόνες από μία άλλη εποχή
Ιστορικό
Ο ασθενής ηλικίας 70 ετών προσέρχεται για χειρουργική
αντιμετώπιση θηλώδους καρκινώματος θυρεοειδούς.
Πριν από 40 χρόνια είχε υποβληθεί σε αφαίρεση όζου ‘
μεγέθους μεγάλου καρύου’ (όπως περιγράφεται στην ιστολογική που παρουσιάζεται
για ιστορικούς πλέον λόγους) από τον κάτω πόλο του αριστερού λοβού του
θυρεοειδούς. Η ιστολογική εξέταση του αφαιρεθέντος όζου έδειξε ότι επρόκειτο
για καλοήθη (κολλοειδή) όζο του θυρεοειδούς αδένα.
Παρούσα νόσος
Σε τυχαίο πρόσφατο υπερηχογραφικό έλεγχο διαπιστώθηκε η
ύπαρξη όζου με ύποπτους ηχομορφολογικούς χαρακτήρες, διαμέτρου 12 περίπου χιλ
στον δεξιό λοβό του θυρεοειδούς. Η κυτταρολογική εξέταση του υλικού που ελήφθη
με παρακέντηση του όζου με λεπτή βελόνη (Fine-Needle Aspiration Cytology,
FNAC), υπό
υπερηχογραφική καθοδήγηση, έδειξε στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της διάγνωσης
του θηλώδους καρκινώματος θυρεοειδούς (Bethesda VI). Ο ασθενής προγραμματίζεται για
χειρουργική επέμβαση.
Σχόλια
Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν (πριν από 40 περίπου
χρόνια) η εκτομή του όζου ήταν μία διαθέσιμη και αποδεκτή – όπως φαίνεται –
θεραπευτική επιλογή για τους χειρουργούς της εποχής εκείνης. Σήμερα, η
μικρότερη αποδεκτή έκταση θυρεοειδεκτομής (για επιλεγμένες παθήσεις) είναι η
λοβεκτομή (συνδυάζεται με ισθμεκτομή). Θα πρέπει εντούτοις να έχει κανείς υπόψη
του ότι στην περίπτωση αυτή είναι πιθανή η εμφάνιση όζων (καλοήθων ή κακοήθων)
και στο υπόλειμμα του θυρεοειδικού παρεγχύματος (ετερόπλευρο λοβό), ιδιαίτερα
σε άτομα μικρής ηλικίας που έχουν μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης. Αυτό συνέβη και
στην περίπτωση του ασθενούς που παρουσιάζεται. Είναι αυτονόητο ότι η ολική θυρεοειδεκτομή
είναι μονόδρομος όταν -πέραν του κυρίαρχου (dominant) όζου - συνυπάρχουν και άλλοι μικρότεροι όζοι στον
ετερόπλευρο λοβό. Η ολική θυρεοειδεκτομή, όταν επιλέγεται με τα σωστά κριτήρια,
προσφέρει οριστική λύση σε μία μεγάλη ποικιλία παθήσεων του θυρεοειδούς
(καλοήθων και κακοήθων).
Η εμπειρία του χειρουργού στη χειρουργική του θυρεοειδούς
έχει σημασία προκειμένου να:
1.Επιλεγεί η σωστή επέμβαση, ανάλογα με τα δεδομένα του κάθε
συγκεκριμένου ασθενούς, ώστε να δοθεί άμεση και οριστική λύση στο πρόβλημά του
2.Εκτελεστεί η επέμβαση με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια,
αποφεύγοντας κατά το δυνατόν την εμφάνιση επιπλοκών
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου