Γεώργιος Σακοράφας

Αυγούστου 29, 2019

ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΥΠΟΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΑ

Υποασβεστιαιμία παρατηρείται συχνά μετά από θυρεοειδεκτομή. Συνηθέστατα είναι βιοχημική (δηλαδή ανιχνεύεται μόνο με μέτρηση των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα, χωρίς ο ασθενής να παρουσιάζει κάποια συμπτώματα), σε ένα όμως μικρό ποσοστό ασθενών μπορεί να παρατηρηθούν τα κλασικά συμπτώματα της υποασβεστιαιμίας, με συνηθέστερες τις αιμωδίες στην περιοχή γύρω από το στόμα και στις άκρες των δακτύλων των χειρών, ενώ σε σπανιότερες περιπτώσεις και εφόσον δεν δοθεί αγωγή με συμπλήρωμα ασβεστίου και βιταμίνη D είναι δυνατόν να εμφανιστούν και συμπτώματα τετανίας (όταν τα επίπεδα ασβεστίου μειωθούν ακόμη περισσότερο).

Η μετά θυρεοειδεκτομή υποασβεστιαιμία παρατηρείται με τριπλάσια περίπου συχνότητα στους ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό σε σύγκριση με τους ευθυρεοειδικούς ασθενείς (30 % ως. 13 %). Συνήθης αιτία μετεγχειρητικής υποασβεστιαιμίας είναι η βλάβη ή η ισχαιμία των παραθυρεοειδών αδένων στη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής ή η κατά λάθος αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων εξ αυτών (incidental/accidental parathyroidectomy). Ειδικά στον υπερθυρεοειδισμό η μετεγχειρητική υποασβεστιαιμία μπορεί να οφείλεται επιπλέον και στο ‘σύνδρομο του πεινασμένου οστού’ (hungry bone syndrome), λόγω της διόρθωσης της θυρεοτοξικής οστεοδυστροφίας που παρατηρείται μετά την θυρεοειδεκτομή.

Η πρακτική σημασία των παραπάνω συνίσταται στην ανάγκη προεγχειρητικής χορήγησης συμπληρώματος βιταμίνης D (όταν ενδείκνυται βάσει των επιπέδων της στο αίμα) ή/και ασβεστίου. Οι ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό θα πρέπει επίσης να υποβάλλονται μετεγχειρητικά σε προσεκτική παρακολούθηση των επιπέδων ασβεστίου μετεγχειρητικά με στόχο την έγκαιρη διάγνωση της μετεγχειρητικής υποασβεστιαιμίας ώστε να χορηγηθεί -όταν χρειάζεται- επαρκής συμπληρωματική αγωγή με ασβέστιο και βιταμίνη D (με στόχο την πρόληψη της συμπτωματικής υποασβεστιαιμίας). Μία άλλη χρήσιμη εναλλακτική τακτική συνίσταται στην προφυλακτική χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D σε όλους τους ασθενείς μετά από θυρεοειδεκτομή για νόσο Graves’.

J Otolaryngol-Head Neck Surg 2018; 47:6