Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς σαν τυχαίο εύρημα μετά από λοβεκτομή

ΘΗΛΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ-ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Το θηλώδες καρκίνωμα του θυρεοειδούς έχει γενικά πολύ καλή πρόγνωση. H ηλικία αποτελεί μία σημαντική παράμετρο σε αρκετά προγνωστικά συστήματα που έχουν προταθεί για τον καρκίνο του θυρεοειδούς. Στην πρόσφατη αναθεωρημένη (8^η) έκδοση του συστήματος ΤΝΜ της UICC (Union Internationale Contre Le Cancer) ορίζεται σαν όριο τα 55 έτη (στην προηγούμενη [7^η] έκδοση) ορίζονταν τα 45 έτη). Και σε αρκετά άλλα προγνωστικά συστήματα, όπως το AMES  (age, grade, extent of disease, size), το GAMES (grade, age, metastases, extent, size), το MACIS (metastases, age, completeness of surgical resection, invasion and size) κλπ, η ηλικία παραμένει μία σημαντική παράμετρος για την αξιολόγηση της πρόγνωσης. Σε όλα τα παραπάνω συστήματα, η μεγαλύτερη ηλικία (> 45 έτη ή > 50 ή 55 έτη ανάλογα με το σύστημα) συνδυάζεται με επιδείνωση της πρόγνωσης. Είναι ενδιαφέρον να τονιστεί ότι σε όλα τα παραπάνω προγνωστικά συστήματα χρησιμοποιήθηκε σαν προγνωστικός παράγοντας μόνο η μεγαλύτερη ηλικία, χωρίς να γίνεται αναφορά στις μικρές ηλικίες, προφανώς επειδή στα παραπάνω προγνωστικά συστήματα λαμβάνεται υπόψη σαν παράμετρος καθορισμού της πρόγνωσης ο θάνατος από τη νόσο και όχι η υποτροπή της νόσου (που αφορά περισσότερο τους νεότερους ασθενείς).

Σύμφωνα με πρόσφατα βιβλιογραφικά δεδομένα:

(Ι) Η συχνότητα υπολειμματικής νόσου /υποτροπής της νόσου (συμπεριλαμβανομένης και της υποτροπής στους λεμφαδένες του τραχήλου) είναι μεγαλύτερη σε νεότερους ασθενείς (<20-40 ετών) και σε περισσότερο ηλικιωμένους ασθενείς (> 60 ετών) σε σύγκριση με τους μεσήλικες ασθενείς.

(ΙΙ) Οι λεμφαδενικές μεταστάσεις είναι συχνότερες σε ασθενείς ηλικίας < 30 ετών. Εντούτοις, η επίδραση της παρουσίας λεμφαδενικών μεταστάσεων στην επιβίωση των ασθενών < 55 ετών, έστω και αν είναι στατιστικά σημαντική, παραμένει σχετικά περιορισμένης σημασίας, ενώ αυτό δεν συμβαίνει στους ασθενείς > 55 ετών, όπου η ύπαρξη λεμφαδενικών μεταστάσεων έχει μεγαλύτερη κλινική σημασία όσον αφορά την πρόγνωση.

(ΙΙΙ) Οι μακρινές μεταστάσεις είναι κάπως συχνότερες σε ασθενείς < 30 ετών σε σύγκριση με τους μεσήλικες ασθενείς και αρκετά συχνότερες σε ασθενείς > 60 ετών.

(IV) Τα ποσοστά επιβίωσης χωρίς υποτροπή στους λεμφαδένες του τραχήλου σε ασθενείς < 20 ετών είναι μικρότερα σε σχέση με τους ασθενείς ηλικίας 20 – 50 ετών και σημαντικά μικρότερα σε ασθενείς ηλικίας > 60 ετών

(V) Τα ποσοστά επιβίωσης χωρίς μακρινές μεταστάσεις είναι σημαντικά μικρότερα σε ασθενείς ηλικίας > 60 ετών

Τα παραπάνω δεδομένα υποδηλώνουν ότι στους νεότερους (< 30 ετών) και στους περισσότερο ηλικιωμένους ασθενείς (> 60 ετών) παρατηρούνται συχνότερα υποτροπές της νόσου σε σύγκριση με τους μεσήλικες ασθενείς. Στους νεότερους ασθενείς είναι πιο συχνές οι τοπικές υποτροπές της νόσου, ενώ στους ασθενείς > 60 ετών παρατηρούνται συχνότερα μακρινές μεταστάσεις.

Σημειώνεται τέλος κάποια ιδιαίτερα σημαντική διαφοροποίηση της πρόσφατα αναθεωρημένης (8^ης) έκδοσης της UICC, σύμφωνα με την οποία στην ομάδα των ασθενών < 55 ετών, όλοι οι ασθενείς ταξινομούνται σαν σταδίου Ι (ασχέτως μεγέθους όγκου, παρουσίας λεμφαδενικών μεταστάσεων ή εξωθυρεοειδικής επέκτασης, ιστολογικού υπότυπου), εκτός και αν υπάρχουν μακρινές μεταστάσεις οπότε ταξινομούνται ως σταδίου ΙΙ. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει την σημαντική αξία της ηλικίας σαν προγνωστικού παράγοντα.

1.Endocrine Journal 61 (3) 205

2.The Updated AJCC/TNM Staging System for Differentiated and Anaplastic Thyroid Cancer (8th edition):  What changed and why? Thyroid 2017