ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΘΗΛΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ – ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ‘ΚΑΛΟΗΘΗ’
ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ?
Το θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς (PTC) (η συνηθέστερη μορφή καρκίνου
θυρεοειδούς) έχει εξαιρετική πρόγνωση και αρκετά ‘καλοήθη’ βιολογική
συμπεριφορά, καθώς η συνολική 5ετής επιβίωση υπερβαίνει το 97 %. Tο μέγεθος του PTC έχει
προγνωστική σημασία, με τους μικρότερους σε μέγεθος όζους να έχουν καλύτερη
πρόγνωση. Σαν θηλώδη ‘μικροκαρκινώματα’ (ή μικροσκοπικά θηλώδη καρκινώματα, Papillary Microscopic Thyroid Cancer, PMTC) ορίζονται τα PTC διαμέτρου < 10 mm. Στο παρελθόν, τα PΜΤC βρίσκονταν συχνά κατά την ιστολογική
εξέταση των θυρεοειδών που είχαν αφαιρεθεί για υποτιθέμενη καλοήθη πάθηση
(συνηθέστατα πολυοζώδη βρογχοκήλη). Σήμερα, εντούτοις, τα PΜΤC διαγιγνώσκονται όλο και πιο συχνά με τη
βοήθεια του υπερηχογραφήματος υψηλής ευκρίνειας και της παρακέντησης με λεπτή
βελόνη (FNA cytology)
σε ασθενείς που δεν έχουν υποβληθεί σε θυρεοειδεκτομή. Τα PΜTC έχουν εξαιρετικά καλή πρόγνωση (10ετής ή ακόμη και 15ετής
επιβίωση > 99 %), κάποια όμως εξ αυτών μπορεί να έχουν μία βιολογική
συμπεριφορά περισσότερο επιθετική σε σχέση με αυτή που πιστεύονταν ότι έχουν
στο παρελθόν. Στο PMTC μπορεί να υπάρχουν λεμφαδενικές ή ακόμη και μακρινές μεταστάσεις
(σε ποσοστά έως 30 % και 0.6 %, αντίστοιχα). Υποτροπή (‘επανεμφάνιση’) του
καρκίνου θα εμφανιστεί σε ποσοστό περίπου 3.5 % των ασθενών. Η θνητότητα,
εντούτοις, παραμένει εξαιρετικά μικρή (0.3 %).
Παράγοντες κινδύνου που είναι πιθανόν να συνδυάζονται με
περισσότερο επιθετική βιολογική συμπεριφορά στα PMTC είναι:
1.Ηλικία > 45 ετών
2.Παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων, ιδιαίτερα όταν υπάρχει
εξωλεμφαδενική επέκταση.
3.Εξωθυρεοειδική επέκταση (μπορεί να παρατηρηθεί σε PMTC που βρίσκονται
επιφανειακά [παρά την κάψα του θυρεοειδούς])
4.Πολυεστιακότητα – ενδοθυρεοειδική διασπορά
5.Εκτεταμένη ίνωση (εντός του όγκου ή πέριξ αυτού)
6.Θετική έκφραση του BRAF γονιδίου
7.Άρρεν φύλο
8.Φυλετικοί χαρακτήρες (π.χ. Αφροαμερικανοί)
Γενικά, η παρουσία τουλάχιστον δύο ή περισσότερων από τους παραπάνω
παράγοντες κινδύνου θεωρείται ότι συνδυάζεται δυνητικά με περισσότερο επιθετική
βιολογική συμπεριφορά του PMTC.
Στις περιπτώσεις αυτές, ενδείκνυται περισσότερο επιθετική θεραπευτική αντιμετώπιση
(π.χ. ολική θυρεοειδεκτομή αντί της λοβεκτομής/ισθμεκτομής που προτείνεται
τελευταία από ορισμένους, με προφυλακτικό κεντρικό λεμφαδενικό καθαρισμό
τραχήλου και με χορήγηση [επί ενδείξεων] ραδιενεργού ιωδίου).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου