Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς σαν τυχαίο εύρημα μετά από λοβεκτομή

ΣΥΜΦΩΝΙΑ – ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΠΑΘΗ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟ – ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

Οι δύο βασικές μέθοδοι προεγχειρητικού εντοπισμού του αδενώματος παραθυρεοειδών (που αποτελεί τη συνηθέστερη [85 %] αιτία πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού [ΡΗΡΤ]) είναι το υπερηχογράφημα και το Tc99-sestamibi scan (σπινθηρογράφημα). Όταν τα αποτελέσματα των δύο αυτών μεθόδων προεγχειρητικού εντοπισμού συμφωνούν μεταξύ τους (με την προϋπόθεση ότι οι εξετάσεις αυτές έχουν γίνει από έμπειρους απεικονιστές), τότε έχει θέση η ελάχιστα επεμβατική (στοχευμένη) παραθυρεοειδεκτομή (αντί της κλασικής ερευνητικής τραχήλου), καθόσον σε αυτή την περίπτωση η πιθανότητα νόσου πολλαπλών παραθυρεοειδών αδένων (multiglandular disease [MGD]) είναι εξαιρετικά μικρή (1 – 3.5 %). Σε αυτή την περίπτωση η διεγχειρητική μέτρηση των επιπέδων παραθορμόνης ορού (IOΡΤΗ) έχει μικρή σχετικά αξία. Όταν, εντούτοις, τα αποτελέσματα του υπερηχογραφήματος και του σπινθηρογραφήματος δεν συμφωνούν μεταξύ τους, τότε η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή μπορεί να θεωρηθεί σαν μία πιθανή επιλογή, αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι υποχρεωτική η IOPTH ώστε να διασφαλιστεί η επιτυχία της επέμβασης. Σε αυτήν ομάδα των ασθενών η πιθανότητα MGD είναι πολύ μεγαλύτερη (περί το 17 %). Η IOPTH θεωρείται επίσης απαραίτητη όταν επιλέγεται να γίνει ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή με βάση τα αποτελέσματα μιας και μόνο εξέτασης προεγχειρητικού εντοπισμού (υπερηχογράφημα ή σπινθηρογράφημα).