ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ (PHPT) – ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η
ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΠΑΡΑΘΟΡΜΟΝΗΣ ΟΡΟΥ (ΙΟΡΤΗ);
Η ΙΟΡΤΗ είναι ένα χρήσιμο ‘εργαλείο’ για την επιβεβαίωση της
επιτυχίας της επέμβασης στην αντιμετώπιση του ΡΗΡΤ.
Εντούτοις, η χρησιμότητα της ΙΟΡΤ μπορεί να είναι
περιορισμένη στους ασθενείς εκείνους στους οποίους τα αποτελέσματα των δύο
βασικών μεθόδων προεγχειρητικού εντοπισμού (sestamibi scan [SS] και υπερηχογράφημα [US]) είναι σε συμφωνία μεταξύ τους και υποδηλώνουν την ύπαρξη
μονήρους αδενώματος παραθυρεοειδούς.
Αντίθετα, η ΙΟΡΤΗ ενδείκνυται ΠΑΝΤΑ στις εξής περιπτώσεις:
1.
Όταν επιχειρείται μία ‘στοχευμένη’ παραθυρεοειδεκτομή
(minimally invasive parathyroidectomy
[MIP]), που κατευθύνεται
με βάση το αποτέλεσμα μιας και μόνο απεικονιστικής εξέτασης εντοπισμού (μόνο
υπερηχογράφημα ή μόνο sestamibi scan)
2.
Όταν έχουν γίνει και οι δύο απεικονιστικές
εξετάσεις εντοπισμού (SS και US)
αλλά τα αποτελέσματά τους δεν συμφωνούν και ο χειρουργός αποφασίζει την
εκτέλεση ‘στοχευμένης’ παραθυρεοειδεκτομής (MIP)
3.
Σε περιπτώσεις επανεπέμβασης για επιμένοντα /
υποτροπιάζοντα ΡΗΡΤ
Στην πράξη, εντούτοις, οι περισσότεροι χειρουργοί ενδοκρινών
αδένων έχουν υιοθετήσει την πρακτική της συστηματικής (“en routine”) IOΡΤΗ με την οποία επιβεβαιώνεται η
επιτυχία της παραθυρεοειδεκτομής για την αντιμετώπιση του ΡΗΡΤ.
[ESES]
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου