ΜΕΤΡΗΣΗ ΠΑΡΑΘΟΡΜΟΝΗΣ (ΡΤΗ) ΣΤΟ ΕΚΠΛΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗΣ ΜΕ
ΛΕΠΤΗ ΒΕΛΟΝΗ (FNA) – ΠΟΤΕ
ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ?
H καθοδηγούμενη με υπερήχους παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA) και η κυτταρολογική
εξέταση με μέτρηση της παραθορμόνης (ΡΤΗ) στο έκπλυμα του υλικού που λαμβάνεται
είναι μία εξέταση που μπορεί να γίνει σε περιπτώσεις που στο υπερηχογράφημα
αναγνωρίζεται μία παθολογική βλάβη που δεν είναι βέβαιο αν προέρχεται από τον
θυρεοειδή από έναν παραθυρεοειδή αδένα (ιδιαίτερα όταν το σπινθηρογράφημα [sestamibi scan] είναι αρνητικό και όταν
η κυτταρολογική εξέταση είναι μη διαγνωστική και κυρίως σε επιμένοντα /
υποτροπιάζοντα υπερπαραθυρεοειδισμό), συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στον προεγχειρητικό
εντοπισμό του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού.Η ευαισθησία και η
ειδικότητα της μεθόδου κυμαίνονται από 90 % έως 100 %. Τα επίπεδα της ΡΤΗ στο
έκπλυμα θα πρέπει να συγκρίνονται με τα επίπεδα της ΡΤΗ στο αίμα, καθόσον τυχόν
αυξημένα επίπεδα ΡΤΗ στο έκπλυμα μπορεί να οφείλονται στην είσοδο αίματος στη
βελόνη κατά τη διάρκεια της παρακέντησης. Είναι προφανές ότι μόνο τιμές ΡΤΗ
σημαντικά μεγαλύτερες από τα επίπεδα ΡΤΗ ορού θεωρούνται σαν αληθώς θετικές. Επίπεδα
ΡΤΗ < 100 ng/mL στο
έκπλυμα δείχνουν ότι δεν υπάρχει παραθυρεοειδικός ιστός στο σημείο της παρακέντησης,
ενώ επίπεδα ΡΤΗ > 100 ng/mL θεωρούνται
ένδειξη παρουσίας παραθυρεοειδικού ιστού. Τα αποτελέσματα εξαρτώνται από την
ακριβή δειγματοληψία κατά την παρακέντηση. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στις τεχνικές
λεπτομέρειες της μεθόδου (π.χ. χρήση συγκεκριμένης πολύ μικρής ποσότητας
φυσιολογικού ορού για την έκπλυση της βελόνης μετά από κάθε παρακέντηση
[0.1-0.5 mL])
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου