Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς σαν τυχαίο εύρημα μετά από λοβεκτομή

ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ (ΗΡΤ) ΚΑΙ ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΠΑΡΑΘΟΡΜΟΝΗΣ: ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Η διεγχειρητική μέτρηση των επιπέδων παραθορμόνης (ΡΤΗ) ορού έχει σημασία όσον αφορά την πρόγνωση της εμφάνισης επιμένοντος /  υποτροπιάζοντος ΗΡΤ. Γενικά, όσο μικρότερη είναι η μείωση των επιπέδων ΡΤΗ, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης επιμένοντος / υποτροπιάζοντος ΗΡΤ. Η μέση πτώση των επιπέδων ΡΤΗ ορού διεγχειρητικά είναι μικρότερη στους ασθενείς με επιμένοντα ΗΡΤ. Επιπλέον, τα υψηλότερα επίπεδα ΡΤΗ στη μετεγχειρητική περίοδο είναι ένας προγνωστικός παράγοντας που σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα υποτροπής του ΗΡΤ. Οι ασθενείς στους οποίους η επέμβαση ΔΕΝ εξελίσσεται ικανοποιητικά (πράγμα που ορίζεται σαν αποτυχία μείωσης διεγχειρητικά των επιπέδων ΡΤΗ κατά > 50 % σε σχέση με τα προεγχειρητικά επίπεδα ΡΤΗ) είναι πιθανότερο να παρουσιάζουν νόσο με προσβολή περισσοτέρων του ενός παραθυρεοειδών αδένων (multiglandular disease) και μικρότερου μεγέθους παραθυρεοειδείς σε σύγκριση με τους ασθενείς στους οποίους η επέμβαση θεωρείται επιτυχής. Σε βάθος χρόνου, η εμφάνιση υποτροπής του ΗΡΤ είναι πιθανότερη στους ασθενείς με μετεγχειρητικά επίπεδα PTH που κυμαίνονται από 41 έως 65 pg/ml σε σύγκριση με τους ασθενείς με επίπεδα ΡΤΗ < 40 pg/ml