ΣΠΟΡΑΔΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ (sPHPT) – ΕΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΣΗ Η
ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΤΡΑΧΗΛΟΥ;
O sPHPT
οφείλεται στην πλειονότητα των ασθενών σε αδένωμα παραθυρεοειδούς (μονήρες [85
%], διπλό [5%]). Εντούτοις, σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών (έως 15 %) μπορεί
να οφείλεται σε διάχυτη υπερπλασία των παραθυρεοειδών αδένων. Η αμφοτερόπλευρη
ερευνητική τραχήλου (ΑΕΤ) ήταν στο παρελθόν η επέμβαση εκλογής για την
αντιμετώπιση του sPHPT.
Κατά την επέμβαση αυτή αναζητούνται και αναγνωρίζονται και οι τέσσερις
παραθυρεοειδείς αδένες, και στις δύο πλευρές του τραχήλου, και γίνεται εκτομή
όσων εξ αυτών παρουσιάζουν παθολογικές αλλοιώσεις. Από το 1982 εισήχθη στην
κλινική πράξη η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή (MIP) που προτάθηκε για πρώτη φορά από
τον Σουηδό Sten Tibblin.
Η MIP αποτελεί σήμερα
την καθιερωμένη πρακτική (standard of care)
για την αντιμετώπιση του sPHPT.
Η ΜΙΡ βασίζεται στα αποτελέσματα των εξετάσεων προεγχειρητικού εντοπισμού
(συνηθέστατα υπερηχογράφημα τραχήλου και σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών με Tc99-sestamibi). Εντούτοις, ΑΕΤ μπορεί να
απαιτηθεί και σήμερα στην αντιμετώπιση του sPHPT όταν:
1.ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ–
σε αυτή την περίπτωση προχωρά κανείς σε ΑΕΤ χωρίς περισσότερες απεικονιστικές
εξετάσεις
2.ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ
ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ– σε αυτή την περίπτωση μία άλλη εναλλακτική επιλογή
είναι η εκτέλεση ΜΙΡ ή ετερόπλευρης ερευνητικής τραχήλου σε συνδυασμό με
διεγχειρητική μέτρηση των επιπέδων παραθορμόνης ορού (IOPTH)
3.ΟΤΑΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ (ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου