ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΖΩΝ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
1.Έλλειψη ιωδίου (ιωδιοπενία)
2.Ιστορικό έκθεσης σε ακτινοβολία, συμπεριλαμβανομένης και της
ακτινοθεραπείας για λέμφωμα Hodgkin,
λευχαιμία, όγκους του κεντρικού συστήματος (στους επιβιώσαντες αναπτύσσονται
όζοι θυρεοειδούς με αυξανόμενη συχνότητα, + 2 % ανά έτος, με μέγιστη επίπτωση
στα 15 – 25 έτη μετά την έκθεση στην ακτινοβολία).Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος όσο
μικρότερη είναι η ηλικία έκθεσης του παιδιού στην ακτινοβολία και όταν
χρησιμοποιούνται δόσεις έως 20-30 Gy.
3.Ιστορικό καρκίνου θυρεοειδούς στην οικογένεια (όταν έχουν
προσβληθεί ≥ 2 μέλη, ιδιαίτερα σε μικρή ηλικία)
4.Αρκετά γενετικά σύνδρομα
(i)Σύνδρομο
οικογενούς αδενωματώδους πολυποδίασης (FAP) και παραλλαγές αυτού (attenuated FAP, σύνδρομο Gardner, σύνδρομο Turcot)
(ii)Σύμπλεγμα Carney
(iii)Σύνδρομο DICER1
(iv)Σύνδρομο
PTEN
(v)Σύνδρομο
Werner
(vi)Οικογενές
μη μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς (FNMTC)
(vii)Σύνδρομο
ΜΕΝ2 (ανάπτυξη μυελοειδούς καρκίνου θυρεοειδούς)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου