ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ
Η διάγνωση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού (ΡΗΡΤ)
είναι κατά βάση βιοχημική και τεκμηριώνεται από την αύξηση των επιπέδων ασβεστίου
ορού σε συνδυασμό με την αύξηση των επιπέδων παραθορμόνης (ΡΤΗ) ορού. O ορισμός
αυτός ισχύει φυσικά και για τις έγκυες γυναίκες, εντούτοις όμως οι φυσιολογικές
μεταβολές που συνοδεύουν την κύηση μπορεί να έχουν σαν αποτέλεσμα την ελάττωση
των επιπέδων ασβεστίου ορού, πράγμα που μπορεί να δυσχεράνει τη διάγνωση του
ΡΗΡΤ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επιπλέον, συχνά ο έλεγχος στον οποίο
υποβάλλεται η γυναίκα που επιθυμεί / σχεδιάζει να μείνει έγκυος ή στη διάρκεια της
κύησης δεν περιλαμβάνει μέτρηση των επιπέδων ασβεστίου ορού. Τα αυξημένα
επίπεδα ΙΟΝΙΣΜΕΝΟΥ ασβεστίου ή/και η υποφωσφαταιμία θα πρέπει να αξιολογούνται
με αυξημένο δείκτη υποψίας για τη διάγνωση του ΡΗΡΤ κατά τη διάρκεια της κύησης.
Αν οι βιοχημικές αυτές διαταραχές συνδυάζονται με αύξηση των επιπέδων ΡΤΗ ορού,
τότε επιβεβαιώνεται η διάγνωση του ΡΗΡΤ. Θα πρέπει να υποψιάζεται επίσης κανείς
την πιθανότητα ο ΡΗΡΤ που διαγιγνώσκεται στην εγκυμοσύνη να αποτελεί επιμέρους
κλινική εκδήλωση ενός γενετικού συνδρόμου (π.χ. σύνδρομα ΜΕΝ1 ή ΜΕΝ2, σύνδρομο
οικογενούς υπερπλασίας των παραθυρεοειδών, σύνδρομο υπερπαραθυρεοειδισμού-όγκων
γνάθου [hyperparathyroidism-jaw tumor syndrome] κλπ), καθώς οι
γυναίκες που εγκυμονούν είναι συνήθως μικρής ηλικίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου