ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΝΟΣΟ GRAVES (ΔΙΑΧΥΤΗ ΤΟΞΙΚΗ ΒΡΟΓΧΟΚΗΛΗ): ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ – ΕΚΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ
Η έκβαση του ασθενούς που υποβάλλεται σε θυρεοειδεκτομή για
νόσο Graves σχετίζεται άμεσα με την εμπειρία του χειρουργού που εκτελεί
την επέμβαση. Η μέση συχνότητα επιπλοκών, η διάρκεια νοσηλείας και το συνολικό κόστος
μειώνονται όταν η επέμβαση γίνεται από έμπειρο χειρουργό ενδοκρινών αδένων, που
εκτελεί μεγάλο αριθμό θυρεοειδεκτομών ανά έτος. Ο μεγάλος αριθμός των
θυρεοειδεκτομών ανά έτος αποτελεί παράμετρο που σχετίζεται στενά με την μετεγχειρητική
πορεία του ασθενούς. Η πιθανότητα εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών είναι 50
% μεγαλύτερη όταν η θυρεοειδεκτομή γίνεται από χειρουργό που δεν εκτελεί μεγάλο
αριθμό επεμβάσεων θυρεοειδούς ανά έτος. Στα χέρια ενός έμπειρου χειρουργού
ενδοκρινών αδένων, που εκτελεί μεγάλο αριθμό θυρεοειδεκτομών ανά έτος, η
πιθανότητα εμφάνισης μόνιμου υποπαραθυρεοειδισμού μετά από θυρεοειδεκτομή για νόσο
Graves
είναι < 2 %, η πιθανότητα μόνιμης βλάβης του παλίνδρομο λαρυγγικού
νεύρου είναι < 1 %, ενώ μετεγχειρητική αιμορραγία για την οποία μπορεί να
απαιτηθεί επανεπέμβαση μπορεί να παρατηρηθεί σε ποσοστό 0.3 – 0.7 % των ασθενών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου