H ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΧΥΤΕΡΟ ΡΥΘΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΣ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αντιστοιχεί στο 3.4 % του συνόλου των καρκίνων στις ΗΠΑ και διαγιγνώσκεται συνηθέστερα σε άτομα ηλικίας 45 – 54 (μπορεί εν τούτοις να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες).
Υπολογίζεται ότι 1.2 % του συνόλου των ανδρών και γυναικών θα διαγνωστούν με καρκίνο θυρεοειδούς σε κάποια φάση της ζωής τους.
Η ΕΠΙΠΤΩΣΗ (‘ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ’) ΤΟΥ ΘΗΛΩΔΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ (ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ) ΕΧΕΙ ΤΡΙΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 40 ΕΤΩΝ (1975 – 2012) (από ~ 5 % σε ~ 15 % ανά 100.000 πληθυσμού) (*)
Η επίπτωση του καρκίνου θυρεοειδούς αυξάνεται με ρυθμό 3.8 % κατά μέσο όρο (τα τελευταία 10 χρόνια). Παρά ταύτα, η θνητότητα έχει παραμείνει σχετικά σταθερή (αύξηση κατά μέσο όρο κατά 0.7 % ανά έτος στη διάρκεια της παραπάνω περιόδου).
Η αύξηση αυτή κατά ένα μέρος μπορεί να οφείλεται στο ότι διαγιγνώσκονται όλο και πιο συχνά μικροί καρκίνοι θυρεοειδούς που δεν είναι αντιληπτοί κλινικά (επισκοπικά ή ψηλαφητικά) λόγω της ευρείας χρήσης των υπερήχων στην κλινική πράξη (που συχνά γίνονται για άλλο λόγο, π.χ. για έλεγχο καρωτίδων), όπως επίσης και στην όλο και πιο συχνή χρήση της FNA για τη διαγνωστική διερεύνηση ακόμη και των μικροσκοπικών (< 10 mm) όζων θυρεοειδούς όταν αυτοί παρουσιάζουν ύποπτους ηχομορφολογικούς χαρακτήρες.
Κατά ένα άλλο μέρος επίσης η αύξηση αυτή οφείλεται στην ευρεία χρήση της ακτινοβολίας τραχήλου στην αντιμετώπιση διαφόρων καλοήθων παθήσεων της παιδικής ηλικίας, θεραπευτική μέθοδος που εφαρμόζονταν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Η τακτική αυτή ευθύνεται για την αύξηση του αριθμού των καρκίνων θυρεοειδούς στο τελευταίο μισό του 20ού αιώνα, είναι όμως δύσκολο να εξηγήσει την συνεχιζόμενη αύξηση της επίπτωσης (΄συχνότητας’) του καρκίνου θυρεοειδούς που συνεχίζει να παρατηρείται και στις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Τα δεδομένα αυτά υπογραμμίζουν την ανάγκη προσεκτικής διερεύνησης του ασθενούς με όζους θυρεοειδούς, προκειμένου να αναγνωριστούν οι ύποπτοι ή κακοήθεις όζοι ακόμη και όταν είναι αρκετά μικροί (< 10 mm), ώστε να τύχουν έγκαιρης και σωστής αντιμετώπισης.
Υπολογίζεται ότι 1.2 % του συνόλου των ανδρών και γυναικών θα διαγνωστούν με καρκίνο θυρεοειδούς σε κάποια φάση της ζωής τους.
Η ΕΠΙΠΤΩΣΗ (‘ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ’) ΤΟΥ ΘΗΛΩΔΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ (ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ) ΕΧΕΙ ΤΡΙΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 40 ΕΤΩΝ (1975 – 2012) (από ~ 5 % σε ~ 15 % ανά 100.000 πληθυσμού) (*)
Η επίπτωση του καρκίνου θυρεοειδούς αυξάνεται με ρυθμό 3.8 % κατά μέσο όρο (τα τελευταία 10 χρόνια). Παρά ταύτα, η θνητότητα έχει παραμείνει σχετικά σταθερή (αύξηση κατά μέσο όρο κατά 0.7 % ανά έτος στη διάρκεια της παραπάνω περιόδου).
Η αύξηση αυτή κατά ένα μέρος μπορεί να οφείλεται στο ότι διαγιγνώσκονται όλο και πιο συχνά μικροί καρκίνοι θυρεοειδούς που δεν είναι αντιληπτοί κλινικά (επισκοπικά ή ψηλαφητικά) λόγω της ευρείας χρήσης των υπερήχων στην κλινική πράξη (που συχνά γίνονται για άλλο λόγο, π.χ. για έλεγχο καρωτίδων), όπως επίσης και στην όλο και πιο συχνή χρήση της FNA για τη διαγνωστική διερεύνηση ακόμη και των μικροσκοπικών (< 10 mm) όζων θυρεοειδούς όταν αυτοί παρουσιάζουν ύποπτους ηχομορφολογικούς χαρακτήρες.
Κατά ένα άλλο μέρος επίσης η αύξηση αυτή οφείλεται στην ευρεία χρήση της ακτινοβολίας τραχήλου στην αντιμετώπιση διαφόρων καλοήθων παθήσεων της παιδικής ηλικίας, θεραπευτική μέθοδος που εφαρμόζονταν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Η τακτική αυτή ευθύνεται για την αύξηση του αριθμού των καρκίνων θυρεοειδούς στο τελευταίο μισό του 20ού αιώνα, είναι όμως δύσκολο να εξηγήσει την συνεχιζόμενη αύξηση της επίπτωσης (΄συχνότητας’) του καρκίνου θυρεοειδούς που συνεχίζει να παρατηρείται και στις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Τα δεδομένα αυτά υπογραμμίζουν την ανάγκη προσεκτικής διερεύνησης του ασθενούς με όζους θυρεοειδούς, προκειμένου να αναγνωριστούν οι ύποπτοι ή κακοήθεις όζοι ακόμη και όταν είναι αρκετά μικροί (< 10 mm), ώστε να τύχουν έγκαιρης και σωστής αντιμετώπισης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου