ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ Η ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ (ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ, “en-routine”) ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΚΑΛΣΙΤΟΝΙΝΗΣ ΟΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΖΟΥΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ?
H καλσιτονίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από τα παραθυλακιώδη κύτταρα (C-κύτταρα) του θυρεοειδούς. Η καλσιτονίνη εμπλέκεται στους φυσιολογικούς μηχανισμούς ρύθμισης των επιπέδων ασβεστίου και φωσφορικών στον ορό, ανταγωνιζόμενη τη δράση της παραθορμόνης. Αυξημένη παραγωγή και επομένως αυξημένα επίπεδα καλσιτονίνης ορού παρατηρούνται σε ασθενείς με υπερπλασία των C-κυττάρων (CCH, C-cell hyperplasia) και μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς (MTC, medullary thyroid cancer). H CCH θεωρείται σαν μία προνεοπλασματική παθολογική κατάσταση (πριν την ανάπτυξη του MTC) αν και μπορεί να παρατηρηθεί σαν τοπική αντιδραστική παθολογική διεργασία (π.χ. επί υπάρξεως εστίας θηλώδους καρκίνου θυρεοειδούς). Η μέτρηση των επιπέδων καλσιτονίνης ορού σε ασθενείς με όζους θυροειδούς θα μπορούσε να βοηθήσει στη διάγνωση της CCH και κυρίως του MTC θεωρητικά σε ένα πιο πρώιμο στάδιο (σαν ένας ‘νεοπλασματικός [καρκινικός] δείκτης’) βελτιώνοντας με τον τρόπο αυτό την πρόγνωση της νόσου. Εντούτοις, στην κλινική πράξη παραμένουν αναπάντητα αρκετά ερωτηματικά σχετικά με το θέμα αυτό. Σε αρκετές μελέτες, η μέτρηση των επιπέδων καλσιτονίνης ορού συνδυάσθηκε με την δοκιμασία διέγερσης με πενταγαστρίνη, μία διαγνωστική δοκιμασία που δεν είναι ευρέως διαθέσιμη στην πράξη και που συνοδεύεται από κάποια προβλήματα όσον αφορά την ευαισθησία, την ειδικότητα, τις λεπτομέρειες στην εκτέλεσή της, τα όρια τιμών κλπ. Επιπλέον, η διάγνωση της CCH και του μικρο-MTC μπορεί να περιπλέξει την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της συστηματικής μέτρησης της καλσιτονίνης ορού όσον αφορά την βελτίωση της επιβίωσης, καθώς παραμένουν κάποια ερωτηματικά όσον αφορά τη βιολογική συμπεριφορά των δύο αυτών κλινικών οντοτήτων.
Η μέτρηση της καλσιτονίνης ορού θα πρέπει πάντως να γίνεται όταν μία παθολογική απάντηση αναμένεται να αλλάξει το πλάνο της χειρουργικής επέμβασης (π.χ. όταν σχεδιάζεται για κάποιο λόγο θυρεοειδεκτομή μικρότερης έκτασης από την ολική) ή όταν τα αποτελέσματα της κυτταρολογικής εξέτασης μετά από FNA δείχνουν μεν ύποπτη βλάβη μη συμβατή όμως με θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς. Επίπεδα καλσιτονίνης ορού > 50 – 100 pg/mL συνήθως υποδηλώνουν την ύπαρξη MTC.
Μέτρηση της καλσιτονίνης ορού θα μπορούσε επίσης να γίνει και στο έκπλυμα που λαμβάνεται κατά την παρακέντηση ενός όζου και με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να τεκμηριωθεί προεγχειρητικά η διάγνωση του MTC, ιδιαίτερα σε ασθενείς με οριακά αυξημένα επίπεδα καλσιτονίνης ορού (20 – 50 ή 20 – 100 pg/ml).
Συμπερασματικά, ο ρόλος της «en-routine» μέτρησης της καλσιτονίνης ορού σε όλους τους ασθενείς με όζους θυρεοειδούς παραμένει αμφιλεγόμενος. Η καλσιτονίνη θα πρέπει να μετράται στον ορό και στο έκπλυμα της παρακέντησης σε επιλεγμένους ασθενείς με όζους θυρεοειδούς.
H καλσιτονίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από τα παραθυλακιώδη κύτταρα (C-κύτταρα) του θυρεοειδούς. Η καλσιτονίνη εμπλέκεται στους φυσιολογικούς μηχανισμούς ρύθμισης των επιπέδων ασβεστίου και φωσφορικών στον ορό, ανταγωνιζόμενη τη δράση της παραθορμόνης. Αυξημένη παραγωγή και επομένως αυξημένα επίπεδα καλσιτονίνης ορού παρατηρούνται σε ασθενείς με υπερπλασία των C-κυττάρων (CCH, C-cell hyperplasia) και μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς (MTC, medullary thyroid cancer). H CCH θεωρείται σαν μία προνεοπλασματική παθολογική κατάσταση (πριν την ανάπτυξη του MTC) αν και μπορεί να παρατηρηθεί σαν τοπική αντιδραστική παθολογική διεργασία (π.χ. επί υπάρξεως εστίας θηλώδους καρκίνου θυρεοειδούς). Η μέτρηση των επιπέδων καλσιτονίνης ορού σε ασθενείς με όζους θυροειδούς θα μπορούσε να βοηθήσει στη διάγνωση της CCH και κυρίως του MTC θεωρητικά σε ένα πιο πρώιμο στάδιο (σαν ένας ‘νεοπλασματικός [καρκινικός] δείκτης’) βελτιώνοντας με τον τρόπο αυτό την πρόγνωση της νόσου. Εντούτοις, στην κλινική πράξη παραμένουν αναπάντητα αρκετά ερωτηματικά σχετικά με το θέμα αυτό. Σε αρκετές μελέτες, η μέτρηση των επιπέδων καλσιτονίνης ορού συνδυάσθηκε με την δοκιμασία διέγερσης με πενταγαστρίνη, μία διαγνωστική δοκιμασία που δεν είναι ευρέως διαθέσιμη στην πράξη και που συνοδεύεται από κάποια προβλήματα όσον αφορά την ευαισθησία, την ειδικότητα, τις λεπτομέρειες στην εκτέλεσή της, τα όρια τιμών κλπ. Επιπλέον, η διάγνωση της CCH και του μικρο-MTC μπορεί να περιπλέξει την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της συστηματικής μέτρησης της καλσιτονίνης ορού όσον αφορά την βελτίωση της επιβίωσης, καθώς παραμένουν κάποια ερωτηματικά όσον αφορά τη βιολογική συμπεριφορά των δύο αυτών κλινικών οντοτήτων.
Η μέτρηση της καλσιτονίνης ορού θα πρέπει πάντως να γίνεται όταν μία παθολογική απάντηση αναμένεται να αλλάξει το πλάνο της χειρουργικής επέμβασης (π.χ. όταν σχεδιάζεται για κάποιο λόγο θυρεοειδεκτομή μικρότερης έκτασης από την ολική) ή όταν τα αποτελέσματα της κυτταρολογικής εξέτασης μετά από FNA δείχνουν μεν ύποπτη βλάβη μη συμβατή όμως με θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς. Επίπεδα καλσιτονίνης ορού > 50 – 100 pg/mL συνήθως υποδηλώνουν την ύπαρξη MTC.
Μέτρηση της καλσιτονίνης ορού θα μπορούσε επίσης να γίνει και στο έκπλυμα που λαμβάνεται κατά την παρακέντηση ενός όζου και με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να τεκμηριωθεί προεγχειρητικά η διάγνωση του MTC, ιδιαίτερα σε ασθενείς με οριακά αυξημένα επίπεδα καλσιτονίνης ορού (20 – 50 ή 20 – 100 pg/ml).
Συμπερασματικά, ο ρόλος της «en-routine» μέτρησης της καλσιτονίνης ορού σε όλους τους ασθενείς με όζους θυρεοειδούς παραμένει αμφιλεγόμενος. Η καλσιτονίνη θα πρέπει να μετράται στον ορό και στο έκπλυμα της παρακέντησης σε επιλεγμένους ασθενείς με όζους θυρεοειδούς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου