ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΥΤΟΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδούς κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων θυρεοειδούς ενδείκνυται στις εξής δύο περιπτώσεις:
1.Κατά λάθος αφαίρεση παραθυρεοειδούς αδένα (inadvertent or accidental/incidental parathyroidectomy) κατά τη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής, η οποία γίνεται αντιληπτή στην αίθουσα χειρουργείου και πριν αποσταλεί το παρασκεύασμα στο εργαστήριο για ιστολογική εξέταση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο προτείνεται ο προσεκτικός έλεγχος του χειρουργικού παρασκευάσματος αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η θυρεοειδεκτομή.
2.Απαγγείωση ενός ή περισσοτέρων παραθυρεοειδών αδένων κατά τη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής. Η αγγείωσή τους προέρχεται από την κάτω θυρεοειδική αρτηρία. Η απολίνωση του στελέχους της θα πρέπει να αποφεύγεται (συνδυάζεται και με αυξημένη πιθανότητα ιατρογενούς κάκωσης του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου) και αντί αυτής θα πρέπει να γίνεται απολίνωση των κλάδων της πάνω στην κάψα του θυρεοειδούς αδένα. Η βιωσιμότητα του παραθυρεοειδούς αδένα μπορεί να αξιολογηθεί παρατηρώντας την εξέλιξη της αλλαγής της χροιάς τους κατά τη διάρκεια της επέμβασης και με την δοκιμασία διατομής της επιφάνειάς τους ελέγχοντας την αιμορραγία από την κάψα αυτών.
Αν και κάποιοι έχουν φθάσει να υποστηρίζουν την αυτομεταμόσχευση ενός παραθυρεοειδούς αδένα σε κάθε θυρεοειδεκτομή, σχεδόν όλα τα βιβλιογραφικά δεδομένα υποστηρίζουν την ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών, με βάση τις ενδείξεις που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών σε κάθε θυρεοειδεκτομή συνοδεύεται από αυξημένη συχνότητα παροδικού υποπαραθυρεοειδισμού. Υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις με βάση τα στοιχεία της βιβλιογραφίας ότι η εκλεκτική αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδούς μειώνει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης μόνιμου υποπαραθυρεοειδισμού.
1.Κατά λάθος αφαίρεση παραθυρεοειδούς αδένα (inadvertent or accidental/incidental parathyroidectomy) κατά τη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής, η οποία γίνεται αντιληπτή στην αίθουσα χειρουργείου και πριν αποσταλεί το παρασκεύασμα στο εργαστήριο για ιστολογική εξέταση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο προτείνεται ο προσεκτικός έλεγχος του χειρουργικού παρασκευάσματος αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η θυρεοειδεκτομή.
2.Απαγγείωση ενός ή περισσοτέρων παραθυρεοειδών αδένων κατά τη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής. Η αγγείωσή τους προέρχεται από την κάτω θυρεοειδική αρτηρία. Η απολίνωση του στελέχους της θα πρέπει να αποφεύγεται (συνδυάζεται και με αυξημένη πιθανότητα ιατρογενούς κάκωσης του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου) και αντί αυτής θα πρέπει να γίνεται απολίνωση των κλάδων της πάνω στην κάψα του θυρεοειδούς αδένα. Η βιωσιμότητα του παραθυρεοειδούς αδένα μπορεί να αξιολογηθεί παρατηρώντας την εξέλιξη της αλλαγής της χροιάς τους κατά τη διάρκεια της επέμβασης και με την δοκιμασία διατομής της επιφάνειάς τους ελέγχοντας την αιμορραγία από την κάψα αυτών.
Αν και κάποιοι έχουν φθάσει να υποστηρίζουν την αυτομεταμόσχευση ενός παραθυρεοειδούς αδένα σε κάθε θυρεοειδεκτομή, σχεδόν όλα τα βιβλιογραφικά δεδομένα υποστηρίζουν την ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών, με βάση τις ενδείξεις που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών σε κάθε θυρεοειδεκτομή συνοδεύεται από αυξημένη συχνότητα παροδικού υποπαραθυρεοειδισμού. Υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις με βάση τα στοιχεία της βιβλιογραφίας ότι η εκλεκτική αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδούς μειώνει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης μόνιμου υποπαραθυρεοειδισμού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου